Numbers-14 -

တောလည်ရာကျမ်း - ၁၄

ဣသရေလတို့ညည်းညူခြင်း

1ထိုအခါ ပရိသတ်အပေါင်းတို့သည် အသံကိုလွှင့်၍ မြည်တမ်းသဖြင့်၊ တစ်ညလုံးငိုကြွေးကြ၏။ 2ဣသရေလအမျိုးသား ပရိသတ်အပေါင်းတို့သည်၊ မောရှေနှင့် အာရုန်ကို အပြစ်တင်သောစကားနှင့် မြည်တမ်းလျက်၊ ငါတို့သည် အဲဂုတ္တုပြည်၌ မသေပါလေ။ ဤတော၌ မသေပါလေ။ 3ငါတို့သည်ဓားဖြင့်သေ၍ သားမယားတို့သည် ရန်သူလက်သို့ရောက်စေခြင်းငှာ ထာဝရဘုရားသည် အဘယ်ကြောင့်ငါတို့ကို ဤအရပ်သို့ဆောင်ခဲ့တော်မူသနည်း။ အဲဂုတ္တုပြည်သို့ ပြန်ကောင်းသည်မဟုတ်လောဟု မောရှေနှင့် အာရုန်အားဆိုပြီးမှ၊ 4တစ်ဖန် လူတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုချီးမြှောက်၍၊ အဲဂုတ္တုပြည်သို့ပြန်ကြစို့ဟု တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဆိုကြ၏။ 5မောရှေနှင့် အာရုန်တို့သည် ဣသရေလအမျိုးသား ပရိသတ်အပေါင်းတို့ရှေ့မှာ ပျပ်ဝပ်လျက်နေကြ၏။ 6ခါနာန်ပြည်ကို စူးစမ်းသောလူစုထဲက နုန်၏သားယောရှု၊ ယေဖုန္နာ၏သားကာလက်တို့သည် မိမိတို့အဝတ်ကိုဆုတ်၍၊ 7ဣသရေလအမျိုးသားအပေါင်းတို့အား ခေါ်လျက်၊ ငါတို့လျှောက်သွား၍ စူးစမ်းသောပြည်သည် အလွန်တရာကောင်းသောပြည် ဖြစ်ပါ၏။ 8ထာဝရဘုရားသည် ငါတို့ကိုနှစ်သက်လျှင်၊ နို့နှင့်ပျားရည်စီးသောထိုပြည်သို့ ငါတို့ကိုဆောင်သွင်း၍ အပိုင်ပေးတော်မူလိမ့်မည်။ 9ထာဝရဘုရားကို မပုန်ကန်ကြပါနှင့်။ ထိုပြည်သူပြည်သားတို့ကို မကြောက်ကြနှင့်။ သူတို့သည် ငါတို့စားစရာဖို့ဖြစ်ကြ၏။ သူတို့၌ အမှီတံကဲမရှိ။ ထာဝရဘုရားသည် ငါတို့ဘက်၌ ရှိတော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ သူတို့ကိုမကြောက်ကြနှင့်ဟု ပြောဆိုကြလေသော်။ 10ပရိသတ်အပေါင်းတို့သည် ထိုသူနှစ်ယောက်ကို ကျောက်ခဲနှင့်ပစ်စေခြင်းငှာ စီရင်ကြ၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရား၏ဘုန်းတော်သည် ဣသရေလအမျိုးသားအပေါင်းတို့ရှေ့မှာ ပရိသတ်စည်းဝေးရာတဲတော်၌ ထင်ရှားလေ၏။

မောရှေ၏ဆုတောင်း

11ထာဝရဘုရားကလည်း၊ ဤလူမျိုးသည် အဘယ်မျှကာလပတ်လုံး ငါ့ကိုမရိုမသေ ပြုကြလိမ့်မည်နည်း။ သူတို့၌ ငါပြခဲ့ပြီးသမျှသောနိမိတ်လက္ခဏာတို့ကို မြင်ရ သော်လည်း အဘယ်မျှကာလပတ်လုံး ငါ့ကိုမယုံဘဲ နေကြလိမ့်မည်နည်း။ 12သူတို့ကို ကာလနာဘေးဖြင့် ငါသည်ဒဏ်ခတ်၍ သား၏အရာကိုနုတ်မည်။ သူတို့ထက် သင့်ကိုသာ၍စည်ပင်သောအမျိုး၊ သာ၍တန်ခိုးကြီးသောအမျိုး ဖြစ်စေမည်ဟု မောရှေအားမိန့်တော်မူ၏။ 13မောရှေကလည်း၊ ကိုယ်တော်သည် ဤလူမျိုးကိုတန်ခိုးတော်အားဖြင့် အဲဂုတ္တုလူတို့ထဲက နုတ်ဆောင်ခဲ့တော်မူသည်ဖြစ်၍၊ နောက်တစ်ဖန် ဤသတင်းကို အဲဂုတ္တုလူတို့သည်ကြားပြန်လျှင်၊ 14ဤပြည်၌နေသောသူတို့အား သတင်းပြောကြလိမ့်မည်။ ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် ဤလူမျိုး၌ ရှိတော်မူကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် ထင်ရှားတော်မူကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ မိုးတိမ်တော်သည် သူတို့ကိုလွှမ်းမိုးကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ကိုယ်တော်သည် နေ့အချိန်၌ မိုးတိမ်တိုင်၊ ညအချိန်၌ မီးတိုင်ဖြင့် သူတို့ရှေ့ကကြွတော်မူကြောင်းကိုလည်းကောင်း ကြားရကြပြီ။ 15ယခုမှာ၊ ဤလူမျိုးကို လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့မှတ်၍ သုတ်သင်ပယ်ရှင်းတော်မူလျှင်၊ သတင်းတော်ကိုကြားဖူးသော လူအမျိုးမျိုးတို့က၊ 16ထာဝရဘုရားသည် ထိုလူတို့အား ဤမည်သောပြည်ကို ငါပေးမည်ဟု ကျိန်ဆိုသော်လည်း၊ ထိုပြည်သို့ သူတို့ကိုဆောင်သွင်းခြင်းငှာ မတတ်နိုင်သောကြောင့်၊ တော၌သုတ်သင်ပယ်ရှင်းပြီဟု ပြောဆိုကြပါလိမ့်မည်။ 17ကိုယ်တော်က၊ ထာဝရဘုရားသည် သည်းခံသောသဘော၊ သနားသောသဘောနှင့် ပြည့်စုံတော်မူထသော၊ အဓမ္မကျင့်ခြင်း၊ တရားတော်ကို လွန်ကျူးခြင်းအပြစ်တို့ကို ဖြေလွှတ်သော်လည်း၊ အချည်းနှီးသက်သက် ဖြေလွှတ်တော်မမူထသော၊ လူအစဉ်အဆက်၊ တတိယအဆက်၊ စတုတ္ထအဆက်တိုင်အောင်၊ 18အဘတို့၏အပြစ်ကို သားတို့၌ဆပ်ပေးစီရင်တော်မူသော ဘုရားသခင်ဖြစ်၏ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊ အကျွန်ုပ်တို့၏ဘုရားရှင် တန်ခိုးတော်သည် ကြီးပါစေသော။ 19အဲဂုတ္တုပြည်ကထွက်သောနေ့မှစ၍ ယခုတိုင်အောင် ဤလူမျိုး၏အပြစ်ကို လွှတ်တော်မူသည်နည်းတူ ကရုဏာတော်များပြားသည်နှင့်အညီ ယခုလည်း လွှတ်တော်မူပါ။ အကျွန်ုပ်တောင်းပန်ပါ၏ဟု ထာဝရဘုရားအားလျှောက်ဆိုလျှင်၊ 20ထာဝရဘုရားက၊ သင်တောင်းပန်သည်အတိုင်း ငါလွှတ်၏။ 21ငါအသက်ရှင်သည်ဖြစ်၍၊ ထာဝရဘုရား၏ဘုန်းတော်သည် မြေတစ်ပြင်လုံး၌ နှံ့ပြားလိမ့်မည်။ 22ငါ့ဘုန်းတော်ကိုလည်းကောင်း၊ အဲဂုတ္တုပြည်မှစ၍ ဤတော၌ထူးဆန်းသော တန်ခိုးတော်ကိုလည်းကောင်း၊ မြင်ရသောလူအပေါင်းတို့သည်၊ ငါ့စကားကိုနားမထောင်၊ ဆယ်ကြိမ်တိုင်အောင် ငါ့ကိုစုံစမ်းသောကြောင့်၊ 23သူတို့ဘိုးဘေးတို့အား ငါကျိန်ဆိုသောပြည်ကို အကယ်စင်စစ် သူတို့သည်မမြင်ရကြ။ ငါ့ကိုမရိုမသေပြုသောသူ တစ်စုံတစ်ယောက်မျှ မမြင်ရ။ 24ငါ့ကျွန်ကာလက်မူကား ထူးခြားသောသဘောရှိ၍၊ ငါ့နောက်သို့ လုံးလုံးလိုက်သောကြောင့် သူသွားခဲ့ပြီးသောပြည်သို့ သူ့ကိုငါဆောင်သွင်းသဖြင့် သူ၏သားမြေးတို့သည် အမွေခံရကြလိမ့်မည်။ 25အာမလက်အမျိုးသားနှင့် ခါနာန်အမျိုးသားတို့သည် ချိုင့်မှာနေကြသည်ဖြစ်၍ သင်တို့သည် နက်ဖြန်နေ့၌လှည့်လည်၍ ဧဒုံပင်လယ်လမ်းဖြင့် တောသို့သွားကြလော့ဟု မိန့်တော်မူ၏။

မြည်တမ်းသူတို့ကိုဒဏ်ခတ်ခြင်း

26တစ်ဖန် ထာဝရဘုရားသည် မောရှေနှင့် အာရုန်အား မိန့်တော်မူသည်ကား၊ 27ငါ့ကိုအပြစ်တင်၍၊ မြည်တမ်းသော ဤပရိသတ်ဆိုးတို့ကို အဘယ်မျှကာလပတ်လုံး ငါသည်သည်းခံရအံ့နည်း။ ဣသရေလအမျိုးသားတို့သည် ငါ့ကိုအပြစ်တင်၍ မြည်တမ်းသောစကားတို့ကို ငါကြားရပြီ။ 28သင်သည် သူတို့အားဆင့်ဆိုရမည်မှာ၊ ထာဝရဘုရားက ငါအသက်ရှင်သည်ဖြစ်၍၊ သင်တို့သည် ငါ့ကိုကြားစေခြင်းငှာ ပြောကြသော စကားအတိုင်း သင်တို့ကိုငါပြုမည်။ 29သင်တို့ကိုရေတွက်၍ စာရင်းယူသည်အတိုင်း၊ အသက်နှစ်ဆယ်လွန်သောသူ၊ ငါ့ကိုအပြစ်တင်၍ မြည်တမ်းသောသူအပေါင်းတို့သည် သေ၍ ဤတော၌ အသေကောင်ဖြစ်လျက် နေရစ်ကြလိမ့်မည်။ 30ငါသည် ဤမည်သောပြည်၌ သင်တို့ကိုနေရာချမည်ဟု ငါကျိန်ဆို၏။ ထိုပြည်သို့ ယေဖုန္နာ၏သားကာလက်၊ နုန်၏သားယောရှုမှတစ်ပါး အဘယ်သူမျှ မရောက်ရ။ 31ရန်သူလုယူရာဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သင်တို့ဆိုသောသူငယ်တို့ကို ငါဆောင်သွင်း၍ သင်တို့ပယ်သောပြည်ကို သူတို့သည်သိရကြလိမ့်မည်။ 32သင်တို့မူကား၊ ဤတော၌သေ၍ အသေကောင်ဖြစ်လျက်၊ နေရစ်ရကြလိမ့်မည်။ 33ဤတော၌ သင်တို့အသေကောင်များ ပျောက်ပျက်သည်တိုင်အောင်၊ ကိုယ်သားသမီးတို့သည် မိဘမှားယွင်းခြင်းအပြစ်များကို ဆောင်၍၊ ဤတော၌ အနှစ်လေးဆယ်ပတ်လုံး လှည့်လည်ရကြလိမ့်မည်။ 34ထိုပြည်ကို စူးစမ်းရာနေ့ရက်ပေါင်း အရက်လေးဆယ်နှင့်အညီ၊ တစ်ရက်ကို တစ်နှစ်ထား၍ အနှစ်လေးဆယ်ပတ်လုံး ကိုယ်အပြစ်ကိုဆောင်လျက်၊ ငါ့စွန့်ပစ်ခြင်းကို သိရကြလိမ့်မည်။ 35အကယ်စင်စစ် ငါ့တစ်ဖက်၌စည်းဝေးသော ဤပရိသတ်ဆိုးအပေါင်းတို့ကို ထိုသို့ငါပြု၍ သူတို့သည် ဤတော၌ သေကြေပျောက်ပျက်ကြလိမ့်မည်ဟု ငါထာဝရဘုရားမိန့်တော်မူ၏။

36မောရှေစေလွှတ်သောအခွင့်နှင့် ခါနာန်ပြည်ကို စူးစမ်း၍ပြန်လာသောအခါ၊ ထိုပြည်ကိုကဲ့ရဲ့သဖြင့် ပရိသတ်အပေါင်း မြည်တမ်းစေခြင်းငှာ တိုက်တွန်းသောသူ၊ 37ခါနာန်ပြည်ကို မကောင်းသောသတင်း ကြားပြောသောသူတို့သည်၊ ထာဝရဘုရားရှေ့တော်၌ ကာလနာဘေးနှင့် သေကြလေ၏။ 38ထိုပြည်ကိုစူးစမ်း၍ သွားသောလူတို့တွင် နုန်၏သားယောရှုနှင့် ယေဖုန္န၏သားကာလက်တို့သာ အသက်ချမ်းသာရကြ၏။

ကတိတော်ပြည်ကိုသိမ်းရန်ကြိုးပမ်း

(တရား၊ ၁:၄၁-၄၆)

39မောရှေသည် ဣသရေလအမျိုးသားအပေါင်းတို့အား စကားတော်များကို ဆင့်ဆိုသောအခါ၊ လူများတို့သည် အလွန်ညည်းတွားလျက် နေကြ၏။

40နံနက်စောစောထ၍ တောင်ထိပ်ပေါ်သို့တက်ပြီးလျှင် ငါတို့သည် ပြစ်မှားပြီ။ သို့သော်လည်း ယခုအသင့်ရှိပါ၏။ ထာဝရဘုရား ကတိထားတော်မူသောပြည်သို့ သွားပါမည်ဟုဆိုကြသော်၊ 41မောရှေက၊ ထာဝရဘုရား၏အမိန့်တော်ကို အဘယ်ကြောင့် လွန်ကျူးကြသနည်း။ သင်တို့အကြံ မထမြောက်ရ။ 42မသွားကြနှင့်၊ ထာဝရဘုရားသည် သင်တို့ဘက်၌ရှိတော်မမူ။ သွားလျှင် ရန်သူရှေ့မှာ ရှုံးရကြလိမ့်မည်။ 43အာမလက်အမျိုးသားနှင့် ခါနာန်အမျိုးသားတို့သည် သင်တို့မရောက်မီ ရောက်နှင့်သည်ဖြစ်၍၊ သင်တို့သည် ဓားဖြင့်ဆုံးကြလိမ့်မည်။ ထာဝရဘုရားထံတော်မှ လွှဲသွားသောကြောင့် ထာဝရဘုရားသည် သင်တို့ဘက်၌ နေတော်မမူဟု ဆိုသော်လည်း၊ 44သူတို့သည် ခိုင်ခံ့သောစိတ်နှင့် တောင်ထိပ်ထက်သို့ တစ်ဖန်တက်ကြ၏။ သို့ရာတွင်၊ ထာဝရဘုရား၏ ပဋိညာဉ်သေတ္တာတော်နှင့်တကွ၊ မောရှေသည် တပ်ပြင်သို့မထွက်မသွားဘဲ နေလေ၏။ 45ထိုအခါတောင်ပေါ်မှာရှိနှင့်သော အာမလက်အမျိုးသားနှင့် ခါနာန်အမျိုးသားတို့သည် ဆင်းလာလျက်၊ ဣသရေလအမျိုးသားတို့ကို တိုက်၍အောင်သဖြင့် ဟောမာမြို့တိုင်အောင် လိုက်ကြလေ၏။

တောလည်ရာကျမ်း - ၁၄ (အနက်ဖွင့်)

၁၄:၁–၁၀ ပရိသတ်သည် သူတို့ထင်မြင်ကြသည့်အတိုင်းမဟုတ်ကြောင်း ကြားသိကြသောအခါ မောရှေနှင့် အာရုန်အား ဆန့်ကျင်ဆန္ဒပြကြသည်။ အဲဂုတ္တုပြည်တွင် ကျွန်ခံခြင်းက ပိုမြတ်သေးသည်ဟု တမ်းတကြသည်။ အဲဂုတ္တုပြည်သို့ ပြန်ပို့ဖို့ ခေါင်းဆောင်သစ်ရှာချင်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကတိတော်မြေသို့ ရောက်သောအခါ ထိုလူဟောင်းများကို ဘုရားရှင်က ဖျက်ဆီးပစ်သည် (ငယ် ၁-၃)။ ယောရှုနှင့် ကာလက်က တိုက်ခိုက်အောင်မြင်မည့်အကြောင်း တိုက်တွန်း ပြောဆိုကြသောအခါ ပရိသတ်ကြီးက ခဲဖြင့်ဝိုင်းပေါက်ဖို့ လုပ်ကြသည် (ငယ် ၆-၁၀)။

အပိုဒ်ငယ် ၃ နှင့် ၄ သည် မယုံကြည်သူများ၏ စစ်ပြေးစိတ်ဓာတ်ဖြစ်သည်။ အဲဂုတ္တုပြည်သို့ ပြန်သွားခြင်းဆိုသည်မှာ ဘုရားသခင် စွန့်ပစ်သော ဂူဟောင်းသို့ ပြန်အောင်းလိုစိတ်ဖြစ်သည်။ နံနက်မိုးသောက်တွင် သားဦးကြောင့် ကြေကွဲဝမ်းနည်းရသည့်အဖြစ် တွေ့ချင်ကြသည်။ ပင်လယ်နီ ဖြတ်ကျော်ကြစဉ် အဲဂုတ္တုစစ်သားများ ပျက်စီးကြပုံကို မေ့နေကြသည်။ ဖာရောဘုရင်က မည်သည့်ပုံစံဖြင့် ပြန်လည်လက်ခံမည်နည်း။ ထို့ထက် နောက်ကြောင်းမပြန်ဘဲ၊ ခါနန်ပြည်သို့ရှေ့ဆက်တိုးခြင်းက ပိုမြတ်သည်မဟုတ်လော။ ဘုရားသခင်က အဲဂုတ္တုသားများကို ဆုံးမ အရေးယူပေးခဲ့သည်။ ပင်လယ်ပြင်ကို အောင်မြင်စွာ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ကြပြီ။ မိုးကောင်းကင်မှ နေ့စဉ် မုန့်ချကျွေးသည်။ ကန္တာရတောတလျှောက် ထိန်းကျောင်းကျွေးမွေးခဲ့သည်။ သို့သော် ယုံကြည်ကိုးစားခြင်းမရှိကြသေး။ ယခု ဘီလူးသဘက်မျှကြီးသော လူအနည်းငယ်ကို ကြောက်လန့်ဒူးတုန်နေကြသည်။ သူတို့အပြုအမူများသည် ဘုရားရှင်ကို သံသယရှိနေကြဆဲ။ ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးကို အယုံအကြည်မရှိကြ။ ဘုရားသခင်၏အစွမ်းတန်ခိုးက ထိုဘီလူးသဘက်လူစုကို မအောင်နိုင်ဘူးလား။ အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန်ကာလတလျှောက် ဘုရားသခင်၏ ကွယ်ကာစာင့်ထိန်းမှုကို တွေ့မြင်ခဲ့ကြသော်လည်း အနာဂတ်အတွက် သံသယ ရှိနေကြသည်။ ဘုရားသခင်အား ယုံကြည်မှုခံယူချက်နည်းပါးသူများသည် နာကျင်သောဝေဒနာခံစားကြရမည့်အကြောင်း ပုံသက်သေဖြစ်သည်။

၁၄:၁၁–၁၉ ဘုရားသခင်က ဤလူများအား ဖျက်ဆီးပစ်မည်ဟု မောရှေသို့ ပြောပြသည် (ငယ် ၁၁-၁၂)။ ထိုအခါ မောရှေက သူ့လူများကိုယ်စား ဘုရားသခင်ထံသို့ တောင်းလျှောက်ပေးသည်။ ကတိတော် ပေးထားသော လူမျိုးအား တပါးအမျိုးသားများ လက်အောက်၌ ပျက်စီးခြင်းကို မမြင်ရက်ပါရန် (ငယ် ၁၃-၁၉) တောင်းပန်သည်။ ဘုရားသခင်၏ကောင်းမြတ်ခြင်း လက္ခဏာကို ချီးမွမ်း၍ နားပူနားဆာ တောင်းပန်သည်။ (ထွ ၃၄:၆-၇)တွင် ဘုရားသခင်က မောရှေကို တွေ့ဆုံကြောင်း တွေ့ရသည်။ ဤကျမ်းပိုဒ်တွင် မောရှ၏ အသနားခံလျှောက်လဲချက်ကို နားညောင်းတော်မူကြောင်း တွေ့ရသည်။ မည်သို့ရှိပါသနည်း။ မောရှေ၏ တရားသည် ပရိသတ်အပေါ်မှာ မူတည်ပါသလား။ ဘုရားသခင်ဘက်မှာအခြေပြုပါသလား။ ဘုရားသခင်နှင့် ဆက်နွယ်ပုံကို ဤနေရာတွင် ထုတ်ဖော်ခြင်းဖြစ်သည်။

၁၄:၂၀–၃၅ ဘုရားသခင်သည် မောရှေ၏ တောင်းလျှောက်သည့်အတိုင်း လူများကို ဖျက်ဆီးပစ်ခြင်း မပြုပါ။ အသက်(၂၀)နှင့်အထက်ရှိသော ယောက်ျားများကို စစ်ပွဲဝင်ခိုင်းသည် (တော ၂၆:၆၄-၆၅၊ တရား ၂:၁၄)။ အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်လာကြစဉ် အသက်(၂၀)နှင့်အထက်ရှိသော ယောက်ျားများတွင် ယောရှုနှင့် ကာလက်တို့ နှစ်ယောက်သာလျှင် ကတိတော်မြေသို့ ခြေချခွင့်ရကြသည်။ အခြားယောက်ျားများသည် ကန္တာရခရီးစဉ် တလျှောက်သေကြေကြသည်။ ဘိုးဘေးဘခင်များ၏ သစ္စာမရှိမှုကြောင့် နောင်လာသားမြေးများသည် နှစ်(၄၀)တိုင်အောင် ကန္တာရတောတွင် သဝေထိုးနေကြသည် (ငယ်၃၄)။ အနှစ်(၄၀)ဆိုသည်မှာ ယေဘူယျဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ ခရီးသွားရသည့်ကာလအတိအကျမှာ နှစ်ပေါင်း(၃၈)နှစ် ဖြစ်သည်။ အဲဂုတ္တုပြည်မှခါနန်ပြည်သို့ ဝင်ရောက်ရသည့် ကာလစုစုပေါင်းသည် နှစ်(၄၀)ကြာသည်။ ဘုရားသခင်က သူ့လူများအတွက် အကောင်းဆုံး ပြင်ဆင်ပေးသော်လည်း လောကလူသားများသည် အကောင်းကို အကောင်းမမြင်။ အဆိုးအစုတ်ကို ရွေးချယ်ကြသည်။ သို့သော် အားလုံး သေကြေ ပျက်စီးကြသည်ဟု ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်။ ယုံကြည်သူများသည် ကယ်တင်ခြင်း ရရှိကြပါသည်။ မနာခံခြင်းကြောင့် ဘုရားသခင်၏ အရေးယူအပြစ်ဒဏ်ခံကြရသည့်အကြောင်း ရှင်းပြချက်ဖြစ်သည်။

ဣသရေလများ ခရီးစဉ်ကိုတွက်ချက်လျှင် စဉ်းစားစရာရှိသည်။ ထိုကန္တာရတောတွင် အဘယ်သို့ ထိုမျှကြန့်ကြာနိုင်သနည်း။ နေရာတစ်ခုတွင် အဘယ်မျှကြာညောင်းကြသနည်း။ ပထဝီအနေအထားအရ တိုင်းတာလျှင် ထိုမျှကြာညောင်းစရာမရှိ။ အချို့က Kadesh အရပ်တွင် နှစ်ပေါင်း (၃၇)နှစ်နေထိုင်သည်။ ထို့နောက် ပင်လယ်နီကမ်းခြေ (ယခု အက္ကဘာပင်လယ်ကွေ့)တွင် စုန်ဆင်းရာတွင် တစ်နှစ်ကြာသည်ဟု ခန့်မှန်းတွက်ချက်ကြသည်။ ဖြတ်သန်းလာကြသော သိနာတောင်မှ မောဘလွင်ပြင်ခရီးစဉ်တွင် ရောက်လေရာ၌ နာမည်ကမ္ဗည်းတင်ကြရာ ထိုမျှကြာညောင်းစရာ အထောက်အထားမရှိဟု ဆိုကြသည်။

အပိုဒ်ငယ် ၂၁တွင် ပါရှိသည့် ဘုရားသခင်၏ဘုန်းတန်ခိုး ထင်ရှားခြင်းသည် နာခံခြင်းမရှိသော ဣသရေလများအား တရားမျှတစွာအရေးယူအပြစ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်က (၁၀)ကြိမ်း ဆုံးမသည် (ငယ် ၂၂)။ ထိုဆုံးမချက်များမှာ ပင်လယ်နီ(ထွ ၁၄:၁၁-၁၂)၊ မာရ (ထွ၁၅:၂၃)၊ ကန္တာရတော်ဒုစရိုက်(ထွ၁၆:၂)၊ မန္နမုန့်နှင့်ပတ်သက်၍ ပုန်ကန်ခြင်း နှစ်ကြိမ်(ထွ၁၆:၂၀-၂၇)၊ ရိဖိဒိမ် (ထွ ၁၇:၁) ဟောရပ်(ထွ ၃၂:၇)၊ တဗိရ(တော ၁၁:၁)၊ ကိဗရော့ဟတ်သဗ(တော ၁၁:၄)၊ ကာဒက်(၁၁:၁)နှင့် သူလျှိုများ၏ အစီရင်ခံစာအရ ပြုကြသည့်အချိန် (တော ၁၄)။

အဲဂုတ္တပြည်မှ စတင်ထွက်ခွာလာကြစဉ် စစ်တိုက်နိုင်သောသူ ၆၀၃,၅၅၀ ယောက်ရှိသော်လည်း ယောရှုနှင့်ကာလတ်တို့နှစ်ယောက်တည်းသာ ကတိတော်မြေသို့ဝင်ရောက်ခွင့်ရကြသည် ( ငယ် ၂၉-၃၀၊ တရား ၂း၁၄ )

၁၄:၃၆–၃၈ သတင်းဆိုးယူလာသော သူလျှိုဆယ်ယောက်သည် ပလိပ်ရောဂါဖြင့် သေဆုံးကြသည် ယောရှုနှင့်ကာလက်တို့ လွတ်မြောက်သွားကြသည်။

၁၄:၃၉–၄၅ မောရှေ၏စကားကြားသိကြသောအခါ လူထုအပေါင်းသည် ဘုရားသခင်၏စကားတော်ကို နာခံ၍ ကတိတော်မြေသို့ ချည်းနင်းဝင်ရောက်ပါမည်ဟု ပြန်လည်တောင်းပန်ကြသည်။ ဘုရားသခင် ထွက်ခွာသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် နောက်ကျကုန်ပြီဟု မောရှေကဆိုသည်။ သို့သော် ပရိသတ်များက လက်တွေ့စမ်းသပ်ချင်ကြသည်။ နောက်တစ်နေ့ နံနက်စောစောတွင် ခါနန်သားများအား တိုက်ထုတ်ရန် တောင်ထိပ်ပေါ်သို့ ပြေးတက်ကြသည် (ငယ် ၄၅)။

ယခုအနက်ဖွင့်ကျမ်းကို သက်ဆိုင်ရာတို့၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ဝေမျှပေးထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ မူရင်းကို သွားရောက်ကြည့်ရှုလေ့လာလိုပါက http://bbcmm.net/the-believers-bible-commentary တွင် လေ့လာနိုင်ပါသည်။

တစ်စုံတစ်ခုကို မှတ်ချက်ပြုရေးသားလိုပါက အောက်တွင်ရေးသားဖေါ်ပြနိုင်ပါတယ်။