တရားသူကြီးမှတ်စာ - ၁၆

ဂါဇမြို့သို့ရှံဆုန်ရောက်ရှိခြင်း
1နောက်တစ်ဖန် ရှံဆုန်သည် ဂါဇမြို့သို့သွား၍ ပြည့်တန်ဆာမိန်းမကို တွေ့ပြီးလျှင် သူ့ဆီသို့ဝင်၍နေ၏။ 2ရှံဆုန်ရောက်ကြောင်းကို ဂါဇမြို့သားတို့သည် ကြားလျှင် ဝိုင်းထားလျက်၊ မြို့တံခါးဝ၌ တစ်ညလုံးချောင်းမြောင်းလျက်၊ နံနက်မိုးလင်းသောအခါ သူ့ကိုသတ်မည်ဟုဆို၍ တစ်ညလုံး ငြိမ်သက်စွာ နေကြ၏။ 3ရှံဆုန်သည် သန်းခေါင်တိုင်အောင် အိပ်ပြီးမှ၊ သန်းခေါင်အချိန်၌ထ၍ မြို့တံခါးရွက်တို့ကို၊ တံခါးတိုင် ကန့်လန့်ကျင်နှင့်တကွ ယူ၍ ပခုံးပေါ်မှာတင်လျက် ထမ်းသွား၍၊ ဟေဗြုန်မြို့ရှေ့၊ တောင်ပေါ်၌ပစ်ထားလေ၏။
ရှံဆုန်နှင့်ဒေလိလ
4နောက်တစ်ဖန် စောရက်ချိုင့်၌နေသော ဒေလိလအမည်ရှိသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို ချစ်ပြန်၏။ 5ဖိလိတ္တိမင်းတို့သည် ထိုမိန်းမဆီသို့လာ၍၊ ရှံဆုန်၌ ကြီးသောခွန်အားသည် အဘယ်အရာအားဖြင့်တည်သနည်း၊ သူ့ကို ချည်နှောင်၍ နှိပ်စက်ခြင်းငှာ အဘယ်သို့ တတ်နိုင်မည်နည်းဟု သူ့ကိုချော့မော့၍ စူးစမ်းပါ။ ငါတို့သည် ဝိုင်း၍ ငွေဆယ်တစ်ပိဿာကို ပေးမည်ဟု ဆိုကြ၏။ 6ဒေလိလကလည်း၊ သင်၌ကြီးသော ခွန်အားသည် အဘယ်အရာအားဖြင့် တည်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ သင့်ကို နှိပ်စက်ခြင်းငှာ အဘယ်သို့ ချည်နှောင်ရမည်ကိုလည်းကောင်း ပြောပါဟု ရှံဆုန်အား တောင်းပန်သော်၊ 7ရှံဆုန်က၊ တစ်ခါမျှ မသွေ့ခြောက်သော လျှော်ကြိုးစိမ်းခုနစ်စင်းနှင့် ငါ့ကိုချည်နှောင်လျှင် ငါ၌ခွန်အားလျော့၍ အခြားသောသူကဲ့သို့ ငါဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ပြောဆို၏။ 8ထိုအခါ ဖိလိတ္တိမင်းတို့သည် တစ်ခါမျှ မသွေ့ခြောက်သော လျှော်ကြိုးစိမ်းခုနစ်စင်းတို့ကို ယူခဲ့၍၊ ထိုမိန်းမသည် ရှံဆုန်ကို ချည်နှောင်လေ၏။ 9ယောက်ျားအချို့တို့သည် ထိုမိန်းမ၏ အိပ်ခန်းထဲမှ ချောင်းမြောင်းလျက် နေသည်ဖြစ်၍ မိန်းမက၊ ရှံဆုန်၊ ဖိလိတ္တိလူတို့သည် သင့်ကို တိုက်လာကြသည်ဟုဆိုသော်၊ သူသည် မီးထိသော ပိုက်ဆန်ချည်ကဲ့သို့ ထိုကြိုးတို့ကို ဖြတ်လေ၏။ သို့ဖြစ်၍ သူ၏ခွန်အားကို မသိရကြ။ 10ဒေလိလကလည်း၊ သင်သည် ငါ့ကိုကျီစား၍ မုသားကိုသာပြောပြီ။ သင့်ကို အဘယ်သို့ ချည်နှောင်ရမည်ကို ယခုပြောပါဟု ရှံဆုန်အား တောင်းပန်သော်၊ 11သူက၊ မသုံးဖူးသောကြိုးသစ်နှင့် ကျပ်ကျပ်ချည်နှောင်လျှင် ငါ၌ခွန်အားလျော့၍ အခြားသောသူကဲ့သို့ ငါဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ပြောဆိုသည်အတိုင်း၊ 12ဒေလိလသည် ကြိုးသစ်တို့ကိုယူ၍ ချည်နှောင်ပြီးမှ၊ ထိုအခန်း၌ ချောင်းမြောင်းသော သူအချို့ ရှိနေလျက်၊ ရှံဆုန်၊ ဖိလိတ္တိလူတို့သည် သင့်ကို တိုက်လာကြသည်ဟု ဆိုသော်၊ ရှံဆုန်သည် လက်ရုံး၌ချည်သော ကြိုးတို့ကို အပ်ချည်ကဲ့သို့ ဖြတ်လေ၏။ 13ဒေလိလကလည်း၊ ယခုတိုင်အောင် သင်သည် ငါ့ကိုကျီစား၍ မုသားကိုသာပြောပြီ။ အဘယ်သို့ ချည်နှောင်ရမည်ကို ပြောပါဟု ရှံဆုန်အားတောင်းပန်သော်၊ သူက၊ ငါ့ဆံပင်ခုနစ်စုတို့ကို ရက်ကန်းသား၌ ရက်သွင်း၍ ထရံတွင် စို့နှင့်ရိုက်ထားလျှင် ငါ၌ခွန်အားလျော့၍ အခြားသောသူကဲ့သို့ ငါဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ပြောဆိုသည်အတိုင်း၊ 14ဒေလိလသည် သူ၏ဆံပင်ခုနစ်စုတို့ကို ရက်ကန်းသား၌ ရက်သွင်း၍ ထရံတွင် စို့နှင့်ရိုက်ထားပြီးမှ၊ ရှံဆုန်၊ ဖိလိတ္တိလူတို့သည် သင့်ကိုတိုက်လာကြသည်ဟု ဆိုသော်၊ ရှံဆုန်နိုး၍၊ စို့၊ ရက်ကန်းစင်နှင့် ရက်ကန်းသားပါဆွဲနှုတ် လေ၏။ 15ဒေလိလကလည်း၊ သင်သည် ငါ့ကိုချစ်သည်ဟု စိတ်နှလုံးမပါဘဲလျက် အဘယ်သို့ ပြောနိုင်သနည်း။ သင့်၌ ကြီးသောခွန်အားသည် အဘယ်အရာအားဖြင့် တည်သည်ကို မပြော။ သုံးကြိမ်တိုင်အောင် ငါ့ကိုကျီစားပြီဟု ဆို၏။
16ထိုသို့ ဒေလိလသည် နေ့တိုင်းပူဆာ၍ သူအသက် သေလုအောင် နှောင့်ယှက်သောကြောင့်၊ 17ရှံဆုန်သည် မိမိစိတ်နှလုံး၌ ရှိသမျှအတိုင်းပြော၍၊ ငါ့ဆံပင်ကို တစ်ခါမျှ မရိတ်သေး။ အမိဝမ်းထဲမှစ၍ ဘုရားသခင်၏ နာဇရိလူဖြစ်၏။ ငါ့ဆံပင်ကိုရိတ်လျှင် ငါ၌ခွန်အားလျော့၍ အခြားသောသူကဲ့သို့ ငါဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ပြောဆို၏။ 18ထိုသို့ မိမိစိတ်နှလုံးထဲမှာ ရှိသမျှအတိုင်းပြောကြောင်းကို ဒေလိလသိလျှင်၊ ဖိလိတ္တိမင်းတို့ကို တစ်ဖန်ခေါ်၍၊ ယခုတစ်ခါ လာကြပါဦး။ သူသည် မိမိစိတ်နှလုံးရှိသမျှအတိုင်း ပြောပြီဟု မှာလိုက်သဖြင့်၊ သူတို့သည် ငွေကိုဆောင်ယူခဲ့လျက် လာကြ၏။ 19ဒေလိလသည် ရှံဆုန်ခေါင်းကို မိမိဒူးပေါ်မှာတင်လျက် သူကိုအိပ်စေသဖြင့်၊ လူတစ်ယောက်ကို ခေါ်၍ သူ၏ဆံပင်ခုနစ်စုတို့ကို ရိတ်စေပြီးမှ၊ သူကိုနှောင့်ယှက်စပြု၍ သူ၏ခွန်အားသည် လျော့ပျောက်၏။ 20မိန်းမကလည်း၊ ရှံဆုန်၊ ဖိလိတ္တိလူတို့သည် သင့်ကို တိုက်လာကြသည်ဟု ဆိုသော်၊ ရှံဆုန်နိုး၍ ထာဝရဘုရား စွန့်တော်မူကြောင်းကို မရိပ်မိသောကြောင့်၊ အရင်ကဲ့သို့ ငါထွက်၍ အားထုတ်မည်ဟု အကြံရှိသော်လည်း၊ 21ဖိလိတ္တိလူတို့သည် ဖမ်းဆီး၍ သူ့မျက်စိကိုဖောက်ပြီးမှ ဂါဇမြို့သို့ ယူသွားပြီးလျှင် ကြေးဝါကြိုးနှင့်ချည်နှောင်၍ ထောင်အိမ်၌ ကြိတ်ဆုံနှင့် ကြိတ်စေကြ၏။
ရှံဆုန်သေဆုံးခြင်း
22ရှံဆုန် ဆံပင်ရိတ်သောနောက်၊ တစ်ဖန်ပေါက်ပြန်သောအခါ၊ 23ဖိလိတ္တိမင်းတို့ကို၊ ငါတို့ဘုရားသည် ငါတို့ရန်သူကို ငါတို့လက်သို့ အပ်တော်မူပြီဟုဆိုလျက်၊ သူတို့ဘုရားဒါဂုန်အား ယဇ်ကြီးကိုပူဇော်၍ ပျော်မွေ့ခြင်းကို ပြုအံ့သောငှာ စည်းဝေးကြ၏။ 24လူများတို့သည် ရှံဆုန်ကို မြင်သောအခါ၊ ငါတို့ဘုရားသည် ငါတို့ပြည်ကို ဖျက်ဆီး၍၊ ပြည်သားအများတို့ကို သတ်သော ငါတို့၏ရန်သူကို၊ ငါတို့လက်သို့ အပ်တော်မူပြီဟု မိမိတို့ဘုရားကို ချီးမွမ်းကြ၏။ 25စိတ်နှလုံးရွှင်လန်းသောအခါ၊ ရှံဆုန်ကို ခေါ်ခဲ့။ ငါတို့အဖို့ ကစားပါလေစေဟု ဆိုသဖြင့်၊ ရှံဆုန်ကို ထောင်အိမ်မှခေါ်ခဲ့၍ သူသည် ကစားရ၏။ သူကိုလည်း ဇရပ်တိုင်ကြားမှာ ထားကြ၏။ 26ရှံဆုန်ကလည်း၊ ဇရပ်တိုင်တို့ကို ငါမှီ၍နေရအောင် လက်နှင့်တွေ့ပါရစေဟု လက်ဆွဲသော လူကလေးကို အခွင့်တောင်း၏။ 27ထိုဇရပ်၌ ယောက်ျားမိန်းမတို့သည် အပြည့်ရှိကြ၏။ ဖိလိတ္တိမင်းအပေါင်းတို့လည်း ပါကြ၏။ ဇရပ်မိုးပေါ်မှာလည်း သုံးထောင်မျှလောက်သော ယောက်ျားမိန်းမတို့သည် ရှံဆုန်ကစားသည်ကို ကြည့်ရှုလျက်ရှိကြ၏။ 28ရှံဆုန်ကလည်း၊ အို အရှင်ထာဝရဘုရား၊ အကျွန်ုပ်ကို အောက်မေ့တော်မူပါ။ အကျွန်ုပ်မျက်စိနှစ်ဖက်ကို ဖောက်သော ဖိလိတ္တိလူတို့၌ တစ်ပြိုင်နက်အပြစ်ဒဏ် ပေးနိုင်မည်အကြောင်း၊ ယခုတစ်ကြိမ်မျှသာ ခွန်အားကို ပြန်ပေးတော်မူပါဘုရားဟု ထာဝရဘုရားအား ဆုတောင်းပြီးမှ၊ 29ဇရပ်ခေါင်တိုင်နှစ်တိုင်တို့ကို လက်ယာလက်၊ လက်ဝဲလက်နှစ်ဖက်နှင့် ကိုင်၍ မှီနေလျက်၊ 30အကျွန်ုပ်သည် ဖိလိတ္တိလူတို့နှင့် အတူသေပါရစေဟုဆိုလျက်၊ အားထုတ်၍ ကိုယ်ကိုညွှတ်ချသဖြင့်၊ ဇရပ်သည် မင်းများ၊ လူများအပေါင်းတို့အပေါ်မှာ လဲ၍ ဖိလေ၏။ ထိုသို့ အသက်ရှင်စဉ်အခါ သတ်ခဲ့သည်ထက် သေစဉ်အခါ သာ၍များသောသူတို့ကို သတ်လေ၏။ 31သူ့ညီများ၊ အဆွေအမျိုးများ အပေါင်းတို့သည်လာ၍ အလောင်းကောင်ကို ထမ်းသွားပြီးလျှင်၊ ဇောရာမြို့နှင့် ဧရှတောလမြို့စပ်ကြားတွင် အဘမာနော်၏ သင်္ချိုင်း၌ သင်္ဂြိုဟ်ကြ၏။ သူသည် ဣသရေလအမျိုးကို အနှစ်နှစ်ဆယ်အုပ်စိုးသတည်း။

တရားသူကြီးမှတ်စာ - ၁၆ (အနက်ဖွင့်)

၄။ ဒေလိလက ရှံဆုန်လှည့်စားခြင်း (အခန်း ၁၆)

          ၁၆: ရှံဆုန်သည် ကာမရာဂစိတ်အား ထက်သန်သည့်အတိုင်း ဂါဇမြို့ရှိ ဖိလိတ္တိအမျိုးပြည့်တန်ဆာမ အိမ်သို့ ညဉ့်အိပ်ဝင်ရောက်သည်။ ထိုသတင်းကိုကြားသိသော ဖိလိတ္တိလူတို့သည် ရှံဆုန်ထွက်ပြေး လွတ်မြောက်ခြင်းမရှိအောင် လူအထပ်ထပ်ဖြင့် ကင်းပုန်းဝပ်စောင့်နေကြသည်။ မြို့ထွက်ပေါက်တံခါးကိုလည်း လုံခြုံစွာသော့ခတ် စောင့်ကြပ်ထားသည်။ ရှံဆုန်သည် ညဉ့်နက်ယံတွင် ထပြန်သည်။ ဘုကလန့်ခတ်ထားသော မြို့ဝင်တံခါးကိုလည်း တိုင်ပါချွတ်၍ ယူသွားသည်။ မိုင်ပေါင်း(၄၀)ခန့် ဝေးကွာသော ဟေဗြုန်တောင်ပေါ်သို့ ထွက်သွားသည်။

၁၆:၁၁ တဖန်ရှံဆုန်သည် ဖိလိတ္တိသူမ ဒေလိလနှင့် ရည်ငံကြပြန်သည်။ ထိုစကားကြားသိကြသောအခါ ဖိလိတ္တိလူကြီးသူမများကဒေလိလအား ရှံဆုန်၏ ခွန်အားကြီးရခြင်း လျှို့ဝှက်ချက်မေးမြန်းရယူခိုင်းကြသည်။

ပထမတွင် ရှံဆုန်က လျှော်ကြိုးအစိမ်းခုနှစ်ပင်ဖြင့် တုတ်နှောင်လျှင် သူအားလျော့သွားမည်ဟု ဒေလိလကို ပြောပြသည်။ ထိုစကားအတိုင်း ဒေလိလတုတ်နှောင်၍ ဖိလိတ္တိလူများကို သွားခေါ်သည်။ သို့သော်လည်း ဖိလိတ္တိတို့ရှေ့မှာ ရှံဆုန်ကအသာတကြည် ဖြတ်တောက်ပြသည်။

၁၆:၁၁၁၂ ဒုတိယအခေါက်တွင် ကြိုးသစ်များဖြင့် ချည်နှောင်သည်။ ဖိလိတ္တိလူများရောက်လာသောအခါ ရှံဆုန်သည် ထိုကြိုးသစ်များကို လွယ်ကူစွာဖြတ်တောက်ပြပြန်သည်။

၁၆:၁၃၁၄ ရှံဆုန်သည် ဒေလိလအား မီးမှန်းသိလျက်နှင့် ဆက်ကစားနေသည်။ သူ့ဆံပင်ခုနှစ်စုအား ယက္ကန်းတွင်ထည့်ယက်လျှင် သူ့ခွန်အားယုတ်လျော့ကုန်မည်ဟု ဆိုသည်။ သူ့ဆံပင်အား ယက္ကန်းတွင် ထည့်ယက်နိုင်ရန် အဆင်သင့်လုပ်ပေးသည်။ အချိန်းအချက်လုပ်ထားသည့်အတိုင်း ရှံဆုန်ဖမ်းဆီးရန် ဖိလိတ္တိလူတို့စုရုံးရောက်ရှိလာသောအခါ ရှံဆုန်သည် ထွက်ပြေးသွားသည်။ ယက္ကန်းစင်လည်း ခေါင်းပေါ်တွင် တွဲလောင်းပါသွားသည်။

၁၆:၁၅၂၀ မရမက မေးမြန်းသောအခါ ရှံဆုန်သည် ဘုရားပေးလျှို့ဝှက်ချက်ကို မသိမ်းဆည်းနိုင်။ ခွန်အားကြီးရခြင်း၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို မသိမ်းဆည်းနိုင်။ ခွန်အားကြီးရခြင်း၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဒေလိလသို့ နှုတ်လွန်သွားသည်။ ဘုရားသခင်သို့ နာဇရိသစ္စာပြုထားသော ကတိမှာ သူ၏ဆံပင်မရိတ်မသိမ်းရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆံပင်မရိတ်သိမ်းခြင်းသည် ခွန်အားဗလ၏ လျှို့ဝှက်ချက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဆံပင်ရှည်ထားခြင်းဖြင့် ဘုရားသခင်နှင့် ခိုင်မြဲခြင်းမဟုတ်။ ကတိသစ္စာတည်သည့် အမှတ်သင်္ကေတဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ဆံပင်ရိတ်သိမ်းခြင်း ခွန်အားပပျောက်ကုန်မည်။ ထိုလျှို့ဝှက်ချက်အား ဒေလိလသိရှိသွားသောအခါ ရှံဆုန်အား မာယာထောင်ချောက်ဆင်၍ သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် အိပ်ခိုင်းသည်။ ထိုသို့နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေစဉ် ဖိလိတ္တိလူတို့ ရောက်ရှိလာပြီး၊ ရှံဆုန်အားကတုံးပြောင် ရိတ်ပစ်ကြသည်။ ရှံဆုန်၏ ခွန်အားသည်လည်း ပပျောက်ကုန်သည်။ ထိုအကြောင်းကို C H Mackintosh က ဤသို့ဆိုသည်။

ဖိလိတ္တိလူပေါင်းတစ်ထောင် အစွမ်းထက်ဒေလိလ၏မာယာအနမ်းသည် ရှံဆုန်၏ စိတ်နှလုံးကို ထိုးဖောက်နိုင်စွမ်းရှိသည်။ ရှံဆုန်၏ ခွန်အားဗလများကို စိုးမိုးခိုင်းစားနိုင်စွမ်းရှိသည်။၁၂

ရှံဆုန်အိပ်ယာမှလန့်နိုး၍ ထခုန်မည့်ကြံရှိသော်၊ အစွမ်းအစခွန်အား ပပျောက်ကုန်ပြီ။ ဘုရားသခင်က စွန့်ခွာပစ်ထားခဲ့လေပြီ။

          ၁၆:၂၁၂၂ ဖိလိတ္တိလူတို့က ရှံဆုန်၏ မျက်လုံးဖောက်ထုတ်ကြသည်။ ဂါဇတွင် ထောင်ချကြသည်။ ဆုံလည်နွားကဲ့သို့ ကြိတ်ဆုံကြိတ်ခိုင်းကြသည်။ ရှံဆုန်သည် “ကျဆုံးသည်၊ စုံကန်းသည်၊ ဆုံလည်နွားဖြစ်သည်၊ အပြစ်၏ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးများဖြစ်သည်”။ သို့သော် သူ၏ဆံပင်သည် တဖြည်းဖြည်းပြန်လည်ရှည်လာသည်။

          ၁၆:၂၃၃၁ ဖိလိတ္တိလူတို့ဒါဂုံနတ်ဘုရားပွဲတော်ကာလ ရောက်ရှိလာသည်။ ထိုဘုရားပွဲတော်သို့ ဖိလိတ္တိလူများကို ဒုက္ခပေးခဲ့သော ရှံဆုန်အားထုတ်ယူလာပြီး နောက်ပြောင်သရော်ကြသည်။ ရှံဆုန်က ပွဲတော်ကျင်းပရာ အဆောက်အဦးခေါင်တိုင်နှစ်တိုင်အားကိုင်၍။ ခွန်အားပြန်ပေးသနားပါရန် ဘုရားသခင်ထံ ဆုတောင်းသည်။ ခွန်အားရရှိသည်နှင့် တပြိုင်နက် ထိုတိုင်ကြီးများအား ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ အဆောက်အဦးပြိုကျသွားသဖြင့် ရွှေပွဲလာ ဧည့်ပရိသတ်အပေါင်း ပိပြားသေကုန်ကြသည်။ ရှံဆုန်လည်း သေသွားသည်။ ထိုနေရာတွင်သေဆုံးသူများ ရှံဆုန်သတ်ဖြတ်လာသော လူဦးရေထက်ပိုများသည်။

          ရှံဆုန်၏ ဘဝတွင် ဖိလိတ္တိမိန်းမများနှင့် မကြာခဏပတ်သက်နေသည်။ ဖိလိတ္တိမိန်းမများ၏ မိန်းမမာယာ သဲကိုးဖြာတွင် လှည့်စားခြင်းခံနေရသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဖိလိတ္တိတို့၏ ဒါဂုန်နတ်ဘုရားပွဲ၌ သူသေကိုယ်သေ ဘဝအဆုံးသတ်ခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်၏ပစ်ပယ်ခြင်းထက် သေခြင်းကပိုမြတ်သည်ဟု ယူဆသည်။ ဤနေရာတွင် သင်ခန်းစာတစ်ခု ရရှိနိုင်ပါသည်။ ဘုရားရှင်နှင့် ကွေကွင်းခြင်းသည် ပျက်စီးခြင်းအကြောင်းရင်းဖြစ်သည် မိမိကိုယ်ကို လုပ်ကြံခြင်းဖြစ်သည်။ သို့ဖြင့် ရှံဆုန်၏ အလောင်းကိုလည်း နီးရာဆွေမျိုးများက သယ်ထုတ်ပြီး ဒန်လူမျိုးတို့၏ သင်္ချိုင်းကုန်းတွင် သင်္ဂြိုဟ်ကြသည်။ ရှံဆုန်သည် ဣသရေလအမျိုးကို အနှစ်(၂၀)အုပ်စိုးခဲ့၏။

ယခုအနက်ဖွင့်ကျမ်းကို သက်ဆိုင်ရာတို့၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ဝေမျှပေးထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ မူရင်းကို သွားရောက်ကြည့်ရှုလေ့လာလိုပါက  http://bbcmm.net/the-believers-bible-commentary  တွင် လေ့လာနိုင်ပါသည်။

တစ်စုံတစ်ခုကို မှတ်ချက်ပြုရေးသားလိုပါက အောက်တွင်ရေးသားဖေါ်ပြနိုင်ပါတယ်။