ကမ္ဘာဦးကျမ်း - ၃၂

ဧသောနှင့် တွေ့ဆုံရန်ပြင်ဆင်ခြင်း
1ယာကုပ်သည်ခရီးသွားပြန်၍၊ ဘုရားသခင်၏ကောင်းကင်တမန်တို့သည် ကြိုဆိုခြင်းငှာလာကြသည်ကို၊ 2ယာကုပ်မြင်လျှင် ဘုရားသခင်၏တပ်တော်ဖြစ်သည်ဟု ဆို၍၊ ထိုအရပ်ကို မဟာနိမ်အမည်ဖြင့် မှည့်လေ၏။
3ထိုအခါ ယာကုပ်သည်၊ အစ်ကိုဧသောနေရာ ဧဒုံပြည်တည်းဟူသော စိရပြည်သို့၊ တမန်တို့ကို မိမိရှေ့မှာစေလွှတ်၍ မှာလိုက်သည်ကား၊ 4ကိုယ်တော်၏ကျွန်ယာကုပ်က၊ ကျွန်တော်သည် လာဗန်ထံမှာတည်းခို၍၊ ယခုတိုင်အောင်နေပါပြီ။ 5ကျွန်တော်၌ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ကျွန်ယောက်ျား မိန်းမများရှိကြပါ၏။ ကျွန်တော်သည် သခင်၏စိတ်တော်နှင့်တွေ့စေခြင်းငှာ၊ လျှောက်ကြားလိုက်ပါသည်ဟု၊ ငါ့သခင်ဧသောကိုလျှောက်ကြဟု မှာလိုက်လေ၏။ 6တမန်တို့လည်း ယာကုပ်ထံသို့ပြန်လာ၍၊ ကျွန်တော်တို့သည်၊ ကိုယ်တော်၏အစ်ကိုဧသောထံသို့ ရောက်ခဲ့ပါပြီ။ သူသည်ကိုယ်တော်ကို တွေ့ခြင်းငှာ၊ လူလေးရာနှင့်ချီလာပါသည်ဟု လျှောက်ကြ၏။ 7ထိုအခါယာကုပ်သည်၊ အလွန်ကြောက်၍ စိတ်ပူပန်လျှင်၊ မိမိတွင်ပါသော လူစု၊ သိုးဆိတ်စု၊ နွားစု၊ ကုလားအုတ်များတို့ကို နှစ်စုခွဲ၍ထားလေ၏။ 8အကြောင်းမူကား၊ တစ်စုကို ဧသောတွေ့၍လုပ်ကြံလျှင်၊ ကြွင်းသော တစ်စုလွတ်လိမ့်မည်ဟုဆို၏။
9တစ်ဖန်ယာကုပ်က၊ အကျွန်ုပ်အဘ အာဗြဟံ၏ဘုရားသခင်၊ အကျွန်ုပ်အဘ ဣဇာက်၏ဘုရားသခင်၊ ထာဝရဘုရားကိုယ်တော်က၊ သင်၏ပြည်၊ သင်၏အမျိုးသားချင်းတို့ထံသို့ ပြန်လော့။ ငါသည်သင်၌ကျေးဇူးပြုမည်ဟု မိန့်တော်မူပါပြီ။ 10ကိုယ်တော်ကျွန်၌ပြတော်မူသော ကရုဏာသစ္စာတော်အငယ်ဆုံးကိုမျှ အကျွန်ုပ်မခံထိုက်ပါ။ အကျွန်ုပ်သည်အထက်က၊ ဤယော်ဒန်မြစ်ကို လက်စွဲတောင်ဝှေးနှင့်သာကူးပါ၏။ ယခုမူကား၊ အပေါင်းအသင်းနှစ်စုဖြစ်ပါ၏။ 11သို့ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ်ကိုအစ်ကိုဧသောလက်မှ ကယ်လွှတ်တော်မူမည်အကြောင်း ဆုတောင်းပါ၏။ သူသည်လာ၍ အကျွန်ုပ်ကိုလည်းကောင်း၊ သားမယားတို့ကိုလည်းကောင်း သတ်မည်ဟု အလွန်စိုးရိမ်ပါ၏။ 12ကိုယ်တော်က၊ ငါသည်သင်၌ အမှန်ကျေးဇူးပြု၍၊ မရေတွက်နိုင်အောင် များပြားသော သမုဒ္ဒရာသဲလုံးနှင့်အမျှ၊ သင်၏အမျိုးအနွယ်ကို ငါဖြစ်စေမည်ဟု မိန့်တော်မူပါပြီဟု တောင်းလျှောက်လေ၏။က၊ ၂၂:၁၇။
13ထိုအရပ်၌ တစ်ညပတ်လုံးနေပြီးမှ၊ မိမိလက်ရှိဥစ္စာစုထဲက အစ်ကိုဧသောအား လက်ဆောင်ဆက်စရာဖို့၊ 14ဆိတ်မနှစ်ရာ၊ ဆိတ်ထီးနှစ်ဆယ်၊ သိုးမနှစ်ရာ၊ သိုးထီးနှစ်ဆယ်၊ 15နို့စို့သားငယ်နှင့်တကွ၊ နို့ညှစ်ကုလားအုတ်မသုံးဆယ်၊ နွားမလေးဆယ်၊ နွားထီးတစ်ဆယ်၊ မြည်းမနှစ်ဆယ်နှင့် မြည်းကလေးတစ်ဆယ်တို့ကိုယူ၍၊ 16အသီးအသီးတစ်စုတခြားစီ ခွဲသန့်လျက်၊ ကျွန်တို့ လက်သို့အပ်ပြီးလျှင်၊ သင်တို့သည် ငါ့ရှေ့မှာကူးသွား၍၊ တစ်စုနှင့်တစ်စုကို ခရီးကွာစေလော့ဟု၊ ကျွန်တို့အားမှာထားလေ၏။ 17ရှေ့ဦးစွာသွားသောသူကိုလည်း၊ ငါ့အစ်ကိုဧသောသည် သင့်ကိုတွေ့၍၊ သင်ကား၊ အဘယ်သူ၏လူဖြစ်သနည်း၊ အဘယ်အရပ်သို့သွားသနည်း။ သင့်ရှေ့မှာရှိသောတိရစ္ဆာန်များကား အဘယ်သူ၏ဥစ္စာဖြစ်သနည်းဟုမေးလျှင်၊ 18ကိုယ်တော်ကျွန်ယာကုပ်၏ဥစ္စာဖြစ်ပါ၏။ သခင်ဧသောအား ဆက်သလိုက်သော လက်ဆောင်ဖြစ်ပါ၏။ သူသည်လည်း နောက်မှာရှိပါ၏ဟု၊ လျှောက်ရမည်ဟု မှာထားလေ၏။ 19ထိုနည်းတူ၊ ဒုတိယသူ၊ တတိယသူမှစ၍၊ အစုစုတို့နှင့် လိုက်သောသူအပေါင်းကိုလည်း၊ သင်တို့သည်ဧသောနှင့်တွေ့လျှင်၊ ဤသို့ လျှောက်ရမည်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ 20ကိုယ်တော်ကျွန်ယာကုပ်သည်လည်း နောက်မှာရှိပါ၏ဟု၊ ကြားလျှောက်ရမည်ဟူ၍လည်းကောင်း မှာထားလေ၏။ ယာကုပ်က၊ ယခုငါ့ရှေ့တွင် ထွက်သွားသောလက်ဆောင်ဖြင့်၊ သူ၏စိတ်ကိုငါဖြေမည်။ နောက်မှ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့သောအခါ၊ ငါ့ကိုလက်ခံကောင်း လက်ခံလိမ့်မည်ဟု အကြံရှိသတည်း။ 21ထိုသို့ယာကုပ်ရှေ့မှာ လက်ဆောင်သည် အရင်ကူးသွား၍၊ သူကိုယ်တိုင် ထိုည၌ လူအစုအဝေးနှင့်အတူ အိပ်၍နေ၏။ 22ညမကုန်မီထ၍ မယားနှစ်ယောက်၊ ကျွန်မနှစ်ယောက်၊ သားတစ်ဆယ်နှင့်တစ်ယောက်တို့ကို ဆောင်ယူ၍၊ ယဗ္ဗုတ်ချောင်းရေတိမ်ရာ အရပ်ကိုကူးလေ၏။
ပေနွေလအရပ်တွင်နပန်းလုံးခြင်း
23ထိုသို့သူတို့ကိုယူ၍ မိမိဥစ္စာရှိသမျှနှင့်တကွ ချောင်းတစ်ဖက်သို့ကူးစေပြီးမှ၊ 24ယာကုပ်သည်တစ်ယောက်တည်းနေရစ်၍၊ လူတစ်ဦးသည် မိုးလင်းသည်တိုင်အောင် သူနှင့်လုံးထွေးလေ၏။ဟော၊ ၁၂:၃-၄။ 25ထိုသူသည် မိမိမနိုင်မှန်းကိုသိလျှင်၊ ယာကုပ်ပေါင်ခြံကိုထိုး၍၊ လုံးထွေးစဉ်တွင် ပေါင်ဆစ်ပြုတ်လေ၏။ 26ထိုသူကလည်း၊ ငါ့ကိုလွှတ်ပါ၊ မိုးလင်းဆဲရှိပြီဟုဆိုလျှင်၊ ယာကုပ်က၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ကိုကောင်းချီးမပေးလျှင်၊ မသွားရဟုဆို၏။ 27ထိုသူကလည်း၊ သင်၏အမည်ကား အဘယ်သို့နည်းဟုမေးလျှင်၊ ယာကုပ်ဖြစ်ပါသည်ဟု ပြန်ဆို၏။ 28နောင်၌ သင်၏အမည်ကိုယာကုပ်ဟူ၍ မခေါ်ရ။ ဣသရေလဟူ၍ခေါ်ရမည်။ အကြောင်းမူကား၊ သင်သည်ဘုရားသခင်နှင့်လည်းကောင်း၊ လူနှင့်လည်းကောင်း၊ မင်းကဲ့သို့ပြိုင်၍ နိုင်လေပြီဟု မိန့်တော်မူ၏။က၊ ၃၅:၁၀။ 29ယာကုပ်ကလည်း၊ နာမတော်ကားအဘယ်သို့နည်း။ အကျွန်ုပ်အား ဖော်ပြတော်မူပါဟု မေးလျှောက်လျှင်၊ ငါ့နာမကိုအဘယ်ကြောင့်မေးသနည်းဟု ဆို၍၊ ထိုအရပ်၌ ကောင်းချီးပေးတော်မူ၏။သူကြီး၊ ၁၃:၁၇-၁၈။ 30ထိုအရပ်ကိုပေညေလဟူ၍၊ ယာကုပ်သည် သမုတ်လေ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ငါသည် ဘုရားသခင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ဖူးမြင်ရသော်လည်း၊ အသက်ချမ်းသာပြီဟု ဆိုသတည်း။ 31ပေနွေလအရပ်ကို ယာကုပ်လွန်သွားသောအခါ၊ နေထွက်ချိန်ရှိ၍၊ သူသည် ထော့နဲ့သွားလေ၏။ 32ထိုသို့ယာကုပ်၏ပေါင်ခြံအကြောကြီးကို ထိုးတော်မူသောကြောင့်၊ ဣသရေလအမျိုးသားတို့သည်၊ ပေါင်ချန်၌ရှိသောအကြောကြီးကို ယနေ့တိုင်အောင်မစား ရှောင်လေ့ရှိကြ၏။

ကမ္ဘာဦးကျမ်း - ၃၂ (အနက်ဖွင့်)

၆။ ဧသောနှင့်ပြန်လည်သင့်မြတ်ခြင်း (အခန်း ၃၂၃၃)

          ၃၂: ခါနာန်သို့ ပြန်လာကြစဉ် မဟာနိမ်အရပ်၌ ယာကုပ်သည် ကောင်းကင်တမန်တပ်တော် မြင်သည်။ မဟာနိမ် ဆိုသည်မှာ တပ်မတော် နှစ်ခု သို့မဟုတ် စခန်းနှစ်ခုဟု အနက်ရသည်။ ဘုရားသခင်၏ တပ်တော် (ငယ် ၂)နှင့် ယာကုပ်တို့ အဖွဲ့ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့မဟုတ် အင်အားများပြားသောကြောင့် တပ်မတော် (၂)ခုစာဟု တင်စားခြင်း (ငယ် ၁၀)ဖြစ်နိုင်သည်။ ဧသောနှင့်တွေ့ဆုံခါနီးသောအခါ အစ်ကို ဧသော လက်တုံ့ပန်ကလဲ့စားချေမှာ စိုးရိမ်သည်။ ဧသောရရှိမည့် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာအား လိမ်လည်ရယူခဲ့သောကြောင့် မိမိလိပ်ပြာမလုံ၊ စိုးရွံ့ထိတ်လန့်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ယာကုပ်သည် ဦးစွာ အစ်ကို ဧသောနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေး ရယူရန် အခြေမြန်တော်များ စေလွှတ်သည်။ လူပေါင်း (၄၀၀)နှင့်အတူ ဧသော ချီတက်လာကြောင်း ကြားသိသောအခါ ကြောက်လန့်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ယာကုပ်သည် သူ့မိသားစုကို နှစ်သုတ်ခွဲလိုက်သည်။ အကယ်၍ ပထမအသုတ်ကို ဧသောက သတ်ဖြတ်ချေမှုန်းလျှင် ဒုတိယအသုတ် ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်နိုင်ဖို့ စီစဉ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

၃၂:၁၂ ယာကုပ်၏ ဆုတောင်းသံကို ဘုရားသခင် နားညောင်းတော်မူသဖြင့် လိုအပ်သော အကွယ်အကာ စောင့်ရှောက်ပေးတော်မူသည်။ ထိုသို့ နားညောင်းခြင်းမှာ ယာကုပ်၏ အောက်ကျို့နှိမ်ချသော ဝိညာဉ်အသိဖြင့် ဆုတောင်းခြင်းနှင့် ယာကုပ်၏ ဘိုးဘွားတို့အပေါ်သို့ ပြုတော်မူသော ကတိတော်များကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်၌ တည်မည့်အကြောင်း ယာကုပ်က ကတိတော်ပြု တောင်းလျှောက်သည်။

ကောင်းဆုံးသော ဆုတောင်းနည်းမှာ စိတ်ဝိညာဉ်အကြွင်းမဲ့ ဆုတောင်းခြင်းဖြစ်သည်။ လူအပေါင်းသည် အသက်ဘေးအန္တရာယ်ကြုံတွေ့သောအခါ တဏှာမငြိမ် ထပ်ခါတလဲလဲ ဆုတောင်းကြပါသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ဆုတောင်းကြပါသနည်း။ အဖန်တလဲလဲ ဆုတောင်း မြွက်ဆိုခြင်းထက် စိတ်ဝညာဉ်အပြည့်ဖြင့် ဆုတောင်းခြင်းက ပိုမိုထိရောက်သည်။

၃၂:၁၃၂၁ ယာကုပ်သည် အစ်ကိုဧသော၏အမျက်ဖြေစေရန် တိရစ္ဆာန်ပေါင်းစုံ (၅၈၀)ကောင်ကို (၃)သုတ်ခွဲ၍ စေလွှတ်လိုက်သည်။ ဧသောသည် ထိုတိရစ္ဆာန်ကောင်များကို လက်ဆော်အဖြစ်ရရှိသည်။ ယာကုပ်၏စစ်နည်းပရိယာယ်သည် ယုံကြည်ခြင်းတစ်ဝက်၊ မယုံကြည်ခြင်းတစ်ဝက်၊ အထက်တစ်ဝက် အောက်တစ်ဝက်၊ ကျဉ်တုတ်ခံဝံ့ မခံဝံ့ဖြစ်သည်။

၃၂:၂၂၃၂ တိရစ္ဆာန်အုပ်များ၊ မိသားစုများ ယဗ္ဗုတ်ချောင်းတဘက်ကမ်းသို့ ကူမြောက်စေပြီးနောက်၊ ယာကုပ်သည် ပေနေလတွင် တစ်ယောက်တည်း တညဉ့်လုံးရှိသည်။ ဖြတ်သန်းလာခဲ့သောအတိတ် မုန်တိုင်းကာလကို စားမြုံ့ပြန်စဉ်းစားသည်။ ထိုသို့ မနိုးတစ်ဝက်၊ နိုးတစ်ဝက်ရှိနေစဉ် လူသားတစ်ဦးနှင့် နပန်းလုံးကြသည်။ (ထိုလူသားသည် ကောင်းကင်တမန်တော် ဖြစ်သည် (သော ၁၂:၄)။ ယေဟောဝါဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်တော်၊ တစ်နည်းဖြင့် ဘုရားကိုယ်တိုင်ဖြစ်သည်။ ဘုရားရှင်က ယာကုပ်၏ပေါင်ကြော အဆစ်ကို ထိုးသောကြောင့် ပေါင်ဆစ်ပြုတ်သည်။ သို့နှင့် ယာကုပ်သည် တစ်သက်လုံး ထော့နင်း၊ ထော့နင်း သွားရသည်။ ယာကုပ်သည် လူ့ခန္ဓာ စွမ်းအားပြိုင်ရာတွင် ရှုံးသော်လည်း ဝိညာဉ်ခွန်အား ကြီးထွားရာဖြစ်ကြောင်း သင်ခန်းစာကောင်း ရရှိသွားသည်။ ထိုအခိုက်တွင် ယာကုပ်၏ ဘဝ၌ ဘာမှမရှိ၊ ဗလာချည်းဖြစ်သည်။ တေလေဂျပိုး ခိုကိုးရာမဲ့ အိမ်ပြေးဖြစ်သည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်က ထိုအချိန်မှစ၍ ယာကုပ်ဟူသော နာမည်အား ဣသရေလဟု ဘုရားသခင်က ပြောင်းပေးလိုက်သည် ‘ဣသရေလ’ကို ဘုရားသခင် အုပ်စိုးခြင်း “ဘုရားသခင် ကိန်းဝပ်ခြင်း” “ဘုရားသခင်၏ မင်းသား” အစရှိသဖြင့် အမျိုးမျိုး အနက်ဖွင့်ကြသည်။ ယာကုပ်က ထိုအရပ်ဒေသကို ပေနေလ (ဘုရားသခင်၏မျက်နှာတော်မြင်ရခြင်းဟု အနက်ရသည်) ဟု ခေါ်သည်။ အမှန်တကယ်လည်း ဘုရားသခင်နှင့် ကြုံတွေ့ရင်ဆိုင်ခဲ့သည်။ ဤအပိုဒ်ငယ် (၃၂)ဖြစ်စဉ်နှင့် ပတ်သက်၍ ယနေ့တိုင်အောင် ယုဒလူမျိုးများက စွဲလန်းယုံမှတ်နေကြကြောင်း Pleiffer က ဤသို့ရှင်းပြသည်။

ယနေ့ကာလတိုင်အောင် Orthodox Jews က ပေါင်ခြံကြောကို စားသုံးလေ့မရှိ။ တိရစ္ဆာန်သတ်စားလျှင် ပါင်ခြံကြောအား ဖယ်ထုတ်၍ မီးရှို့ ယဇ်ပူဇော်လေ့ရှိသည်။၂၇

ယခုအနက်ဖွင့်ကျမ်းကို သက်ဆိုင်ရာတို့၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ဝေမျှပေးထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ မူရင်းကို သွားရောက်ကြည့်ရှုလေ့လာလိုပါက  http://bbcmm.net/the-believers-bible-commentary  တွင် လေ့လာနိုင်ပါသည်။

တစ်စုံတစ်ခုကို မှတ်ချက်ပြုရေးသားလိုပါက အောက်တွင်ရေးသားဖေါ်ပြနိုင်ပါတယ်။