2 Samuel-11 -

ဓမ္မရာဇဝင်ဒုတိယစောင် - ၁၁

ဒါဝိဒ်နှင့် ဗာသရှေဘ

1အခါလည်၍ ရှင်ဘုရင်တို့သည် စစ်တိုက်ချိန်ရောက်သောအခါ၊ ဒါဝိဒ်သည် ယွာဘနှင့်ကျွန်များ၊ ဣသရေလ အမျိုးသားများအပေါင်းတို့ကို စေလွှတ်သဖြင့်၊ သူတို့သည် အမ္မုန်အမျိုးသားတို့ကိုတိုက်ဖျက်၍ ရဗ္ဗာမြို့ကိုဝိုင်းထားကြ၏။ ဒါဝိဒ်သည် ကိုယ်တိုင်ယေရုရှလင်မြို့၌ နေလေ၏။ 2နောက်တစ်နေ့ညဉ့်ဦးယံ၌ ဒါဝိဒ်သည် လျောင်းစက်ရာမှထ၍ နန်းတော်မိုးပေါ်မှာ စင်္ကြံသွားစဉ်တွင်၊ အလွန်အဆင်းလှသော မိန်းမတစ်ယောက်ရေချိုးသည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 3ထိုမိန်းမကား အဘယ်သူနည်းဟုစေလွှတ်၍ မေးမြန်းလျှင်၊ ဧလျံသမီး၊ ဟိတ္တိလူဥရိယ၏မယား ဗာသရှေဘဖြစ်ပါသည်ဟု လျှောက်လေ၏။ 4တစ်ဖန် လူကိုစေလွှတ်သဖြင့်၊ ထိုမိန်းမကိုအထံတော်သို့ခေါ်ခဲ့၍ ယှက်တင်လေ၏။ ထိုမိန်းမသည် မိမိအညစ်အကြေးနှင့် စင်ကြယ်အောင်ပြု၍ မိမိအိမ်သို့ပြန်ပြီးမှ၊ 5ပဋိသန္ဓေရှိသဖြင့် ဒါဝိဒ်ထံသို့ လူကိုစေလွှတ်၍၊ ကျွန်မ၌ပဋိသန္ဓေရှိပါ၏ဟု လျှောက်စေသော်၊ 6ဒါဝိဒ်သည် ယွာဘဆီသို့ လူကိုစေလွှတ်၍ ဟိတ္တိလူဥရိယကို ငါ့ထံသို့စေလွှတ်ရမည်ဟု မှာလိုက်သည်အတိုင်း၊ ယွာဘသည်စေလွှတ်၍၊ 7ဥရိယရောက်လာသောအခါ ဒါဝိဒ်က၊ ယွာဘကျန်းမာ၏လော။ လူများကျန်းမာ၏လော။ စစ်တိုက်၍ အောင်မြင်သလောဟု မေးမြန်းပြီးမှ၊ 8သင့်အိမ်သို့သွား၍ ခြေဆေးလော့ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊ ဥရိယသည် နန်းတော်မှထွက်၍ သူနောက်မှ ခဲဖွယ်စားဖွယ်ကို ရှင်ဘုရင်ပေးလိုက်လေ၏။ 9သို့ရာတွင် ဥရိယသည် မိမိအိမ်သို့မသွားဘဲ၊ မိမိအရှင်၏ကျွန်အပေါင်းတို့နှင့်အတူ နန်းတော်တံခါးဝ၌ အိပ်လေ၏။ 10ဥရိယသည် မိမိအိမ်သို့မသွားကြောင်းကို နားတော်လျှောက်လျှင် ဒါဝိဒ်က၊ သင်သည်ခရီးသွားရာမှ ရောက်လာသည်မဟုတ်လော။ သင့်အိမ်သို့ အဘယ်ကြောင့် မသွားဘဲနေသနည်းဟု ဥရိယကိုမေးသော်၊ 11ဥရိယက၊ သေတ္တာတော်နှင့် ဣသရေလအမျိုး၊ ယုဒအမျိုးသားတို့သည် တဲ၌နေကြပါ၏။ သခင်ယွာဘနှင့် သခင်၏ကျွန်များတို့သည် လွင်ပြင်၌တည်းရကြပါ၏။ ကျွန်တော်သည် ကိုယ်အိမ်သို့သွား၍ စားသောက်လျက် မယားနှင့်ပျော်မွေ့လျက် နေသင့်ပါမည်လော။ ကိုယ်တော်အသက်ရှင်တော်မူသည်အတိုင်း၊ ထိုသို့ကျွန်တော်မပြုပါဟု ဒါဝိဒ်အားလျှောက်လေ၏။ 12ဒါဝိဒ်ကလည်း၊ ဤမြို့၌ ယနေ့နေဦးလော့။ နက်ဖြန်နေ့ငါလွှတ်လိုက်မည်ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊ ဥရိယသည်ထိုနေ့၊ နက်ဖြန်နေ့၊ ယေရုရှလင်မြို့၌နေ၏။ 13ဒါဝိဒ်သည်လည်း ဥရိယကိုခေါ်၍ ရှေ့တော်၌စားသောက်လျက် ယစ်မူးသည်တိုင်အောင် သောက်ရ၏။ သို့သော်လည်း ညဉ့်ဦးမှာမိမိအိမ်သို့ မသွားဘဲ၊ အရှင်၏ကျွန်တို့နှင့်အတူ အိပ်ခြင်းငှာ ထွက်သွားလေ၏။

14နံနက်မှာ ဒါဝိဒ်သည် မှာစာကိုရေး၍ ဥရိယလက်တွင် ယွာဘသို့ ပေးလိုက်၏။ 15မှာစာချက်ဟူမူကား၊ ကျပ်တည်းစွာ စစ်တိုက်ရာတပ်ဦး၌ ဥရိယကိုခန့်ထားပြီးမှ၊ သူသည် ရန်သူလက်သို့ရောက်၍ သေစေခြင်းငှာ တပ်များကိုရုပ်သိမ်းလော့ဟု ပါသတည်း။ 16အမိန့်တော်အတိုင်း ယွာဘသည် မြို့ကိုကြည့်ရှုပြီးမှ၊ ခွန်အားကြီးသော သူရဲရှိရာအရပ်၌ ဥရိယကိုခန့်ထားလေ၏။ 17မြို့သားတို့သည်ထွက်၍ ယွာဘနှင့်စစ်ပြိုင်သောအခါ၊ ဒါဝိဒ်၏ကျွန်အချို့တို့သည် သေကြ၏။ ဟိတ္တိလူဥရိယသည်လည်း သေ၏။ 18ထိုနောက်ယွာဘသည် စစ်သတင်းအလုံးစုံကို ဒါဝိဒ်အားကြားလျှောက်စေခြင်းငှာ လူကိုခေါ်၍၊ 19သင်သည် ရှင်ဘုရင်ထံတော်၌ စစ်သတင်းကို အကုန်အစင်ကြားလျှောက်ပြီးလျှင်၊ 20ရှင်ဘုရင်သည် အမျက်တော်ထွက်၍၊ သင်တို့သည် စစ်ပြိုင်သောအခါ၊ မြို့အနီးသို့ အဘယ်ကြောင့်ချဉ်းကပ်ကြသနည်း။ မြို့ရိုးပေါ်က ပစ်မည်ကို မသိလော။ 21ယေရုဗ္ဗေရှက်သား အဘိမလက်ကို အဘယ်သူ လုပ်ကြံသနည်း။ သေဗက်မြို့မှာ မိန်းမတစ်ယောက်သည် ကြိတ်ဆုံကျောက်တစ်ဖဲ့ကို မြို့ရိုးပေါ်ကပစ်ချ၍ အဘိမလက်သေသည် မဟုတ်လော။ မြို့ရိုးအနီးသို့ အဘယ်ကြောင့် ချဉ်းကပ်ကြသနည်းဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊ ကိုယ်တော်၏ကျွန် ဟိတ္တိလူ၊ ဥရိယသေကြောင်းကို လျှောက်ရမည်ဟု မှာထား၍ စေလွှတ်လေ၏။ 22ယွာဘမှာထားသည်အတိုင်း ထိုတမန်သည်သွား၍ ဒါဝိဒ်အားကြားလျှောက်သည်ကား၊ 23ရန်သူတို့သည် အမှန်စင်စစ် ကျွန်တော်တို့ကိုနိုင်သဖြင့်၊ လွင်ပြင်တိုင်အောင်လိုက်၍ တိုက်ကြပါ၏။ ကျွန်တော်တို့သည်လည်း မြို့တံခါးဝတိုင်အောင် လှန်၍တိုက်ကြပါ၏။ 24လေးသမားတို့သည် မြို့ရိုးပေါ်က ကိုယ်တော်ကျွန်တို့ကိုပစ်၍ ကိုယ်တော်ကျွန်အချို့ သေကြပါ၏။ ကိုယ်တော်ကျွန်ဟိတ္တိလူ၊ ဥရိယသည်လည်းသေပါ၏ဟု လျှောက်လျှင်၊ 25ဒါဝိဒ်ကလည်း၊ ဤအမှုကြောင့် စိတ်မပျက်နှင့်။ စစ်တိုက်ပွဲတွင် တစ်ယောက်တစ်လှည့် သေတတ်၏။ အားယူ၍ မြို့ကိုကျပ်တည်းစွာတိုက်လျက် လုပ်ကြံတိုက်ဖျက်ကြလော့ဟု တမန်အားဖြင့် ယွာဘကို မှာလိုက်လေ၏။ 26ဥရိယသေကြောင်းကို သူ၏မယားကြားသောအခါ၊ ခင်ပွန်းကြောင့် ငိုကြွေးမြည်တမ်းလျက်နေ၏။ 27ငိုကြွေးမြည်တမ်းချိန်လွန်မှ၊ ဒါဝိဒ်သည် လူကိုစေလွှတ်၍ ထိုမိန်းမကို နန်းတော်သို့ခေါ်စေသဖြင့်၊ သူသည် မိဖုရားအဖြစ်သို့ရောက်၍ သားယောက်ျားကို ဖွားမြင်လေ၏။ သို့ရာတွင် ဒါဝိဒ်ပြုသောအမှုသည် ထာဝရဘုရားရှေ့တော်၌ ဆိုးသောအမှုဖြစ်သတည်း။

ဓမ္မရာဇဝင်ဒုတိယစောင် - ၁၁ (အနက်ဖွင့်)

၂။ ဒါဝိဒ်ကျဆင်းခြင်း (အခန်း ၁၁၊၁၂)

(က) ဗာသရှေဘနှင့် ဥရိယအပေါ် ရာဇဝတ်မှု ကျူးလွန်ခြင်း (အခန်း ၂၂)

၁၁:၁–၅ ဒါဝိဒ်၏ လူစိတ်မဆန်ဖေါက်ပြန်ပုံ ကို Matthew Henry က ဤသို့ဆိုထားသည်။ (၁) မိမိအလုပ်ကို မေ့လျှော့လာသည်။ (၂) စိတ်အလိုလိုက် လွယ်သည်။ (၃) လိုချင်တပ်မက်သော မျက်စိရှိသည်။၁၃ ကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်၍ အမ္မုန်ရန်သူကို တိုက်ခိုက်သင့်သော်လည်းမလိုက်။ အိမ်တွင်ဇိမ်ခံနှပ်နေကာ စစ်သူကြီး ယွာဘကိုသာ မြေပြင်သို့ စေလွှတ်သည်။ အချိန်အားနေလျှင် စုံစမ်းနှောက်ယှက်ခြင်း ဝင်တတ်ပါသည်။ တညနေခင်းတွင် နန်းတော်မှ ပတ်ဝန်းကျင် ငေးကြည့်ရာမှာ လှပကျော့ရှင်းသော မိန်းမတဦးကိုလှမ်းမြင်သည်။ ထိုမိန်းမသည် ဥရိယ၏ မိန်းမ ဗာသရှေဘဖြစ်၍ ရေချိုးနေသည်။ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဒါဝိဒ်၏ ကိုယ်ကျင့်တရားမှာ ထိုမိန်းမအား ချက်ချင်းခေါ်ယူပြီး ခြေတော်တင်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ထိုမိန်းမသည် စင်ကြယ်ခြင်း အမှုပြုရသည်။ ကိုယ်လေးလက်ဝန်ရှိလာသောအခါ ဒါဝိဒ်သို့ သတင်းပေးသည်။

၁၁:၆–၁၃ ဒါဝိဒ်မင်းသည် သူ့အပြစ် ဒုစရိုက်ကို ဖုံးကွယ်ဖို့ကြိုးစားသည်။ ယွာဘ၏ စစ်မြေပြင်သတင်း တိုးတက်မှုကို သိရှိလိုဟန်ဖြင့် ဥရိယအား ရှေ့တန်း စစ်မြေပြင်မှ နောက်တန်းသို့ ပြန်ခေါ်သည်။ ဥရိယအား ဧည့်ခံကြိုဆိုပြီးနောက် အိမ်ပြန်လွှတ်၍ မိန်းမနှင့်အတူ အိပ်ခိုင်းသည်။ ကလေးမျက်နှာမြင်သောအခါ ဥရိယက သူ့ရင်သွေးဟု ထင်မှတ်စေသည်။ သို့သော် ထင်တိုင်းမပေါက်။ ဥရိယသည် အိမ်သို့မပြန်ဘဲ၊ နန်းတော်လှေကားထိပ်တွင် အိပ်သည်။ သူ့အပေါင်းအဖေါ် စစ်မြေပြင်တွင် ဗွက်လူးနေသည့်အချိန်တွင် အခွင့်ကောင်းယူ၍ သားမယားနှင့် မပျော်ပိုက်လို။ ဒါဝိဒ်က နောက်တဆင့်ကြိုးပမ်းချက်ဖြင့် ဥရိယအား အရက်မူးအောင် တိုက်ပြီး အိပ်ပြန်ခိုင်းပြန်သည်။ သို့သော် ဥရိယသည် မူးသာမူးပြီး၊ မရူး။ ဒါဝိဒ်မင်း၏ မလှိမ့်တပတ်လှည့်ကွက်ထဲသို့မဝင်။

၁၁:၁၄–၁၇ ဒါဝိဒ်သည် အယုတ်ညံ့ဆုံး လမ်းစဉ်ကို ကြံဖန်တော့သည်။ ဥရိယအား သေရာသေစေကြောင်း ယွာဘထံသို့ စာရေး၍ ဥရိယကိုယ်တိုင်သွားပို့ စေသည်။ ဥရိယအား ရန်သူနှင့် မျက်နှာချင်းရင်ဆိုင် တိုက်ပွဲတွင် ဦးဆောင်ခိုင်းသည်။ ရန်သူများနှင့် လုံးထွေးနေစဉ် ဘေးနံတပ်မှုးဆုတ်ခွာစေခြင်းဖြင့် ဥရိယအား ရန်သူ့သတ်ကွင်းထဲသို့ စစ်ကျွံစေသည်။ ဘုရင့်အမိန့်တော်အတိုင်း ယွာဘလည်း လိုက်ရှာသည်။ တိုက်နည်းပရိယာယ်သည် ပြောင်လှောင်စရာ ဖြစ်လာသည်။ ဥရိယကျဆုံးသောကြောင့် ရည်ရွယ်ချက်အောင်မြင်သည်။

၁၁:၁၈–၂၁ ယွာဘက စစ်ရေးနိမ့်ကြောင်း ဒါဝိဒ်မင်းထံ သတင်းပို့သောအခါ ဒါဝိဒ်စိတ်ဆိုးသည်။ မြို့ရိုးနားသို့ မချဉ်းကပ်ရကြောင်း မသိဘူးလား၊ ဂိဗောင်၏သား အဘိမလက်မြို့ရိုးနားကပ်၍ ကျောက်ခဲဖြင့် ထုသတ်ခံခဲ့ရသည့် ဇာတ်လမ်း သင်ခန်းစာမရဘူးလား (သူကြီး ၉:၅၀-၅၅ ကိုကြည့်) ဟု အပြစ်ဆိုသည်။ သို့သော် ဟိတ္တိသာ ဥရိယသားစစ်မြေပြင်တွင် ကျဆုံးကြောင်းသတင်း စကားဖြင့် ယွာဘက ဒါဝိဒ်၏ ဒေါသကို ဖြေလျှော့သည်။ ထိုစကားကြောင့် တနေကုန် စစ်ရေးရှုံးနှိမ့်ခြင်း သတင်းကို ဒါဝိဒ် အရေဖျော်ပစ်သည်။

၁၁:၂၂–၂၅ ယွာဘလွှတ်လိုက်သော ခြေမြန်တော်က ဒါဝိဒ်အား စစ်မြေပြင်သတင်း အသေးစိတ်ကို တင်ပြသည်။ ဥရိယကျဆုံးသည့် အကြောင်းကိုလည်း သတင်းပို့သည်။ ဒါဝိဒ်မင်းက ဥရိယကျဆုံးသည့် သတင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ဝမ်းနည်းအားလျှော့ခြင်း မရှိကြနှင့်။ စစ်သားဟူသည် တိုက်ပွဲမှာသေဖို့ မွေးဖွားခြင်းဖြစ်သည်။ အားယူ၍ ဆက်တိုက်ကြဟု မှာလိုက်သည်။ ဒါဝိဒ်စကားသည် မှန်သင့်သလောက်မှန်သော်လည်း အတွင်းစိတ်မှာ အပြစ်ဖုံးကွယ်ခြင်းဖြစ်သည်။

၁၁:၂၆–၂၇ ယုဒထုံးစံအတိုင်း ဥရိယ၏ ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ပြီးမြောက်သောအခါ ဒါဝိဒ်သည် ဗာသရှေဘအား မိဘုရားအဖြစ် သိမ်းပိုက်သည်။ များမကြာမှီ ကလေးမျက်နှာလည်း မြင်ရသည်။

ဒါဝိဒ်ဘဝတွင် အပြစ်အနာစာ ဗလဗွကြုံတွေ့ရသော်လည်း ဘုရားသခင်ပေါ် သစွာမယွင်းမှုကို ပြသပါသည်။ ဘုရားသခင်၏ လူများသည် အပြစ်ပြုမှားမိသော်လည်း ဘုရားသခင်ကို သစ္စာမဖေါက်ရ (Daily Notes of the Scripture Union).

ယခုအနက်ဖွင့်ကျမ်းကို သက်ဆိုင်ရာတို့၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ဝေမျှပေးထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ မူရင်းကို သွားရောက်ကြည့်ရှုလေ့လာလိုပါက http://bbcmm.net/the-believers-bible-commentary တွင် လေ့လာနိုင်ပါသည်။

တစ်စုံတစ်ခုကို မှတ်ချက်ပြုရေးသားလိုပါက အောက်တွင်ရေးသားဖေါ်ပြနိုင်ပါတယ်။