Ruth-1 -

ရုသ၀တ္ထု - ၁

မောဘပြည်သို့ဧလိမလက်ရောက်ရှိလာခြင်း

1တရားသူကြီးအုပ်စိုးသော ကာလ၊ တစ်ရံရောအခါ ဣသရေလပြည်၌ အစာအာဟာရခေါင်းပါး၍ ယုဒပြည် ဗက်လင်မြို့သား တစ်ယောက်သည်၊ မယားနှင့် သားနှစ်ယောက်ပါလျက် မောဘပြည်၌ တည်းခိုခြင်းငှာ သွား၏။ 2ထိုသူ၏အမည်ကား ဧလိမလက်။ မယားအမည်ကားနောမိ။ သားနှစ်ယောက်အမည်ကား မဟာလုန်နှင့် ခိလျုန်တည်း။ သူတို့သည်ယုဒပြည်၊ ဗက်လင်မြို့၊ ဧဖရတ်အရပ်သားဖြစ်လျက်၊ မောဘပြည်သို့သွား၍ နေကြ၏။ 3နောမိ၏ခင်ပွန်း ဧလိမလက်သည် သေ၍ မယားနှင့်သားနှစ်ယောက်တို့သည် ကျန်ရစ်ကြ၏။ 4သားတို့သည် မောဘပြည်သူ ဩရပနှင့်ရုသအမည်ရှိသော မိန်းမနှစ်ယောက်တို့နှင့် စုံဖက်ခြင်းကိုပြု၍၊ ထိုပြည်မှာ ဆယ်နှစ်ခန့်မျှနေပြီးမှ၊ 5ထိုသားနှစ်ယောက် မဟာလုန်နှင့်ခိလျုန်တို့သည် သေ၍ နောမိသည်သားမရှိ၊ ခင်ပွန်းလည်းမရှိ ကျန်ရစ်လေ၏။

ဗက်လင်မြို့သို့နောမိနှင့်ရုသပြန်သွားခြင်း

6တစ်ဖန် ထာဝရဘုရားသည် မိမိလူတို့ကို အကြည့်အရှုကြွ၍ မုန့်ကိုပေးသနားတော်မူကြောင်းကို ထိုမိန်းမသည် မောဘပြည်၌ကြားသောအခါ၊ မောဘပြည်မှ ပြန်သွားမည်ဟု ချွေးမနှစ်ယောက်နှင့်အတူထ၍၊ 7တည်းခိုရာအရပ်က ထွက်ပြီးလျှင် ယုဒပြည်သို့ရောက်လိုသောငှာ သွားကြ၏။ 8သို့ရာတွင် ချွေးမနှစ်ယောက်တို့အား၊ သင်တို့သည် ကိုယ်အမိအိမ်သို့ ပြန်သွားကြလော့။ သေလွန်သောသူ၌လည်းကောင်း၊ ငါ၌လည်းကောင်း၊ ကျေးဇူးပြုသည်နှင့်အညီ၊ ထာဝရဘုရားသည် သင်တို့၌ ကျေးဇူးပြုတော်မူပါစေသော။ 9သင်တို့နှစ်ယောက်သည် နောက်ရသောလင်အိမ်၌ ချမ်းသာစွာနေရမည်အကြောင်း ထာဝရဘုရား ကယ်မသနားတော်မူပါစေသောဟု ဆိုလျက် သူတို့ကို နမ်းလေ၏။ သူတို့သည်လည်း၊ အသံကိုလွှင့်၍ ငိုကြွေးလျက်၊ 10အကယ်စင်စစ် အကျွန်ုပ်တို့သည် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ၊ ကိုယ်တော်၏ အမျိုးထံသို့ လိုက်သွားပါမည်ဟု ဆိုကြ၏။ 11နောမိကလည်း၊ ငါ့သမီးတို့ ပြန်သွားကြလော့။ ငါနှင့်အတူ အဘယ်ကြောင့် လိုက်ရမည်နည်း။ သင်တို့လင်ရှာဖို့ ငါ၏ဝမ်း၌ သားရှိသေးသလော။ 12ငါ့သမီးတို့ ပြန်သွားကြလော့။ ငါသည်အသက်အရွယ်လွန်၍ လင်နှင့်မနေသင့်။ သို့မဟုတ် မျှော်လင့်စရာရှိသေးသည်ဟု ငါဆိုလျှင်လည်းကောင်း၊ ယနေ့ညမှာ လင်နေလျှင်လည်းကောင်း၊ သားတို့ကိုလည်း ဖွားမြင်လျှင်လည်းကောင်း၊ 13ထိုသားတို့သည် ကြီးပွားသည်တိုင်အောင် ငံ့နေလိမ့်မည်လော။ လင်မနေဘဲ သူတို့ကို မျှော်လင့်လိမ့်မည်လော။ ငါ့သမီးတို့ ထိုသို့မဖြစ်ရ။ ထာဝရဘုရား လက်တော်သည် ငါ၌ကန့်လန့်ရှိသည်ကို သင်တို့အတွက် ငါအလွန်ကြင်နာသော စိတ်ရှိသည်ဟု ဆိုလေသော်၊ 14သူတို့သည် တစ်ဖန် အသံကိုလွှင့်၍ ငိုကြွေးကြ၏။ ထိုအခါဩရပသည် ယောက္ခမကိုနမ်း၍ မိမိအမျိုးသားတို့ထံ ပြန်သွား၏။ ရုသမူကား၊ ယောက္ခမ၌ မှီဝဲဆည်းကပ်လျက် နေသေး၏။ 15နောမိကလည်း၊ သင့်အစ်မသည် အမျိုးသားရင်း ဘုရားရင်းတို့ထံသို့ ပြန်သွားပြီ။ အစ်မနောက်သို့ လိုက်သွားပါဟုဆိုသော်၊ 16ရုသက၊ ကျွန်မသည် ကိုယ်တော်ကို မစွန့်ပါရစေနှင့်။ နောက်တော်သို့မလိုက်ဘဲ ပြန်သွားစေခြင်းငှာ မပြုပါနှင့်။ ကိုယ်တော်သွားလေရာရာသို့ ကျွန်မလိုက်ပါမည်။ ကိုယ်တော်အိပ်လေရာရာ၌ ကျွန်မအိပ်ပါမည်။ ကိုယ်တော်အမျိုးသည် ကျွန်မအမျိုး၊ ကိုယ်တော်ဘုရားသည် ကျွန်မဘုရား ဖြစ်ပါစေ။ 17ကိုယ်တော်သေရာအရပ်၌ ကျွန်မသေ၍ သင်္ဂြိုဟ်ခံပါမည်။ သေခြင်းမှတစ်ပါး၊ အခြားသောအမှုကြောင့် ကိုယ်တော်နှင့်ကျွန်မ ကွာလျှင်၊ ထာဝရဘုရားသည် ကျွန်မ၌ ထိုမျှမက ပြုတော်မူပါစေသောဟု ပြန်ဆို၏။ 18ရုသသည် လိုက်ခြင်းငှာ ခိုင်ခံ့သောစိတ်ရှိသည်ကို နောမိသည်သိမြင်သော် တိတ်ဆိတ်စွာနေလေ၏။ 19ထိုသူနှစ်ယောက်တို့သည် ခရီးသွား၍ ဗက်လင်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ၊ တစ်မြို့လုံး အုတ်အုတ်ကျက်ကျက်ဖြစ်၍၊ ဤသူကား နောမိဟုတ်သလောဟု မေးကြ၏။ 20သူကလည်း နောမိဟူ၍ မခေါ်ပါနှင့်။ မာရဟူ၍ ခေါ်ပါ။ အနန္တတန်ခိုးရှင်သည် ငါ့အား အလွန်ခါးသောအရာကို ပေးတော်မူပြီ။ 21ငါသည် ကြွယ်ဝပြည့်စုံလျက် ထွက်သွား၏။ ယခုမူကား ဆင်းရဲလျက် တစ်ကိုယ်တည်းရှိမှ၊ ထာဝရဘုရားသည် ငါ့ကိုပို့ပြန်တော်မူပြီ။ ထာဝရဘုရားသည် ငါ့ကိုနှိမ့်ချ၍ အနန္တတန်ခိုးရှင်သည် ငါ့ကိုဆင်းရဲစေတော်မူသည် ဖြစ်၍၊ နောမိအမည်ဖြင့် အဘယ်ကြောင့် ငါ့ကိုခေါ်ကြသနည်းဟု ပြန်ပြော၏။ 22ထိုသို့မောဘပြည်မှ လိုက်လာသော မောဘပြည်သူ ချွေးမရုသနှင့်အတူ နောမိသည်ပြန်လာ၍၊ မုယောစပါးကို ရိတ်စကာလ၌ ဗက်လင်မြို့သို့ရောက်ကြ၏။

ရုသ၀တ္ထု - ၁ (အနက်ဖွင့်)

၁။ မောဘပြည်တွင်နေထိုင်ခြင်း (၁:၁–၅)

၁:၁–၂ စာအုပ်ဖွင့်လျှင်ဖွင့်ခြင်း ယုဒအိမ်ထောင်မိသားစုတစုအကြောင်း တွေ့ရသည်။ ယုဒပြည်ရှိ မုန့်ဖိုအရပ်ဟု နာမည်ရသော ဗက်သလင်တွင် နေထိုင်ကြသော်လည်း ဆင်းရဲငတ်မွတ်ပြတ်လတ် ကြသဖြင့် ပင်လယ်သေ အရှေ့တောင်ဘက်ရှိ မောဘပြည်သို့ ပြောင်းရွှေ့အခြေချကြသည်။ မိဘများမှာ ဖခင် ဧလိမလက် (ဘုရားရှင်သည် ငါ့ဘုရင်)၊ မိခင် နောမိ (ဒေါ်ပြုံးချို) သားများနာမည်မှာ မဟာလုန် (ချူချာ) နှင့် ခိလျုန် (ပေါက်စ) တို့ဖြစ်သည်။ မကျင်လည်ခဲ့ဖူးသော လူစိမ်းသူစိမ်းမြေ မောဘပြည်မှာ ဆင်ကန်းတောတိုးခြင်းထက် ဘုရားသခင်စိုးစံရာအရပ်တွင် ခါးစည်းခြင်းက ပိုကောင်းပါသည်။ ဧဖရက်ဆိုသည်မှာ ဗက်သလင်၏ နာမည်ဟောင်းဖြစ်သည်။ စည်ပင်ဝပြောမြေဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။

တရားသူကြီးများခေတ်သည် လူတို့အကျင့်စရိုက်ပျက်ပြားသည့် ခေတ်ပျက်ကာလဖြစ်သည်။ သူ့ကြောင့် မိုးခေါင်ရေရှား ငတ်မွတ်ကြသည်မှာ မဆန်း။ မနာခံသူများသည် ဆုံးမခြင်းခံရမည်ဟု ကတိတော်ရှိပြီးသား။ ဧလိမလက်သည် ကတိတော်မြေကို စွန့်၍ မောဘပြည်သို့ အခြေချတော့မည်။ တရား ၂၃:၃-၆ ကို ဖတ်ဖူးဟန်မတူ။ ယုဒညီအစ်ကိုများ ယော်ဒန်မြစ် အရှေ့ဘက်ကမ်းတွင် အခြချကြသည့်အကြောင်းရှိသည်။ ယခုတော့ မိသားစုကို မ၍ မရဏပြည်ရွာသို့ အသိုက်ပြောင်းကြပြီ။ သူ့သားများလည်း ကလေးမထွန်းကားပါ။ မျိုးသုဉ်းကြသည်။

၁:၃–၅ ဖခင် ဧလိမလက်ကွယ်လွန်သွားသည့်နောက်တွင် သားနှစ်ယောက်သည် မောဘသူများကို ထိမ်းမြားကြသည်။ မဟာလုန်က ရုသ (၄:၁၀)၊ ခိလျုန်က ဩရပယူသည်။ တရား ၇:၁-၃တွင် မောဘသူများ မယူရမည့်အကြောင်း အတိအကျတားမြစ်ထားသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် စုံဖက်အိမ်ထောင်ပြုလာကြသည် (ဧဇ ၉:၁-၂၊ နေ ၁၃:၂၃-၂၅)။ မောဘအမျိုးကိုလည်း မျိုးစဉ်ဆယ်ဆက်တိုင်အောင် ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ခွင့်မပြု (တရား ၂၃:၃)။ ကျေးဇူးတော်ကြောင့် ရုသလက်ထက်မှစ၍ ထိုတားမြစ်ချက်တံတိုင်းကြီး ပြိုလဲသွားသည်။ သူ့သားမြေးဆက်ဖြင့် ဣသရေလဘုရင် ဒါဝိဒ်မင်းပေါ်ထွန်းလာသည်။

နောက်ဆယ်နှစ်ကြာသော် မဟာလုန်နှင့်ခိလျုန်တို့ သေဆုံးကြပြန်သဖြင့် မိခင်နောမိသည် ရပ်ကြီးသူချွေးမ နှစ်ယောက် ရုသ၊ ဩဖတ်တို့နှင့်အတူ မျက်စိသူငယ်၊ နားသူငယ်ဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

၂။ ဗက်သလင်သို့ ပြန်လာခြင်း (၁:၆–၂၂)

၁:၆–၁၅ ဗက်သလင်မှာ မိုးလေဝသကောင်းမွန်၍ စပါးဆန်ရေပေါများကြောင်း ကြားသိသောအခါ နောမိသည် မွေးရပ်မြေပြန်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ချွေးမနှစ်ယောက်စလုံးက လိုက်ချင်သည်။ သူ့တွင် နောက်ထပ်မျှော်လင့်စရာ သားမမွေးနိုင်တော့ကြောင်း မိဘရပ်ထံသို့ပြန်ကြရန် ပြောကြသောအခါ ဩရပက ယောက္ခမနောမိကို ဖက်ငိုပြီး ပြန်သွားသည်။

မုဆိုးမသုံးယောက်ကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။ နောမိက ဝမ်းနည်းဖို့အကောင်းဆုံး။ လင်လည်းဆုံး၍ ကျွေးမွေးမည့်သူ သားများလည်းမရှိတော့ပါ။ ဩရပက ယောက္ခမစကားကို နားထောင်၍ မုဆိုးမကြီးကို စွန့်ခွာသည်။ ရုသက ယောက္ခမကို သံယောဇဉ် ဖွဲ့နှောင်သည်။ နောမိသည် သူ့ရှေ့ရေးကိုသိသည်။ ယောက်ျားသား မရှိသော မိသားစုတွင် လှုပ်ရှားရုန်းကန်ဖို့မလွယ်။ အိမ်မဲ့ယာမဲ့ဘဝ။ ချစ်သူခင်သူမရှိ။

၁:၁၆–၁၇ မည်သို့ပင် ခက်ထန်စေ ရုသသည် နောမိကို မထားပစ်နိုင်။ ဓမ္မဟောင်းကျမ်းထဲမှ စံပြ တစ်ပါးမျိုးသားပေတည်း။ သူ့ဘဝတစ်ခုလုံး နောမိထံသို့ အပ်နှံသည်။ နောမိ၏ ဘဝကံကြမ္မာကို သူမ၏ ဘဝဟုခံယူသည်။ နောမိကိုးကွယ်သော ဘုရား၊ နောမိ၏လူ။ နောမိ၏ နေရာကိုခင်တွယ်သည်။ ယုတ်စွအဆုံး ထိုမြေတွင် ခေါင်းချမည်။

၁:၁၈–၂၂ ဗက်သလင်သို့ နောမိနှင့်ရုသတို့ နှစ်ယောက်ပြန်ရောက်သည့်အခါ ရိတ်သိမ်းချိန်ကာလ ဖြစ်နေသည်။ နောမိကိုတွေ့မြင်သူများက ဝမ်းသာလှိုက်လှဲစွာ ကြိုဆိုကြသည်။

ကျွန်မကို “ဒေါ် ပြုံးချို” ဟုမခေါ်ကြပါနှင့်။ “ဒေါ် နုံးငို” ဟု ခေါ်ကြပါ။ ဘုရားသခင်က ကျွန်မကို ခါးသီးသော အရသာပေးပြီဟု ဆိုသည်။ ရှိသမျှကုန်ပြီ။ (လင်နှင့်သားများ ဆုံးကုန်ပြီ)။ သို့သော် ဘုရားသခင်က လက်ချည်းဗလာဖြင့် ပြန်ခေါ်ပါသည်။ ယနေ့ယုံကြည်သူများသည်လည်း သစ္စာဖောက်ပြန်၍ ဘုရားရှင်ထံမှ စွန့်ခွာကြသည်။ သို့သော် ဘုရားရှင်က လက်ချည်းတွဲလောင်း၊ ဗိုက်ဟောင်းလောင်းကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ပြန်လည် ခေါ်လာပါသည်။

ယခုအနက်ဖွင့်ကျမ်းကို သက်ဆိုင်ရာတို့၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ဝေမျှပေးထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ မူရင်းကို သွားရောက်ကြည့်ရှုလေ့လာလိုပါက http://bbcmm.net/the-believers-bible-commentary တွင် လေ့လာနိုင်ပါသည်။

တစ်စုံတစ်ခုကို မှတ်ချက်ပြုရေးသားလိုပါက အောက်တွင်ရေးသားဖေါ်ပြနိုင်ပါတယ်။