ဣသရေလတို့ရုပ်တုဘုရားတုပစ်ပယ်ခြင်း

ယုဒလူများ ဗာဗုလန်ကျွန်ဘဝမှ ပြန်ရောက်လာကြပြီ။ ဇာတိချက်ကြွေ မွေးရပ်မြေပေါ်သို့ ပြန်ရောက် ကြသည်။ သို့သော် မိမိကံကြမ္မာကို မဖန်တီးနိုင်။ ယေဟောဝါဘုရားရှင်၏ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကို တည်မှီ ကြသည်။ ဘုရားရှင်သည် သစ္စာတည်၍ ကတိတော်ပြုခဲ့သောကြောင့် ဣသရေလလူများကို ချစ်ရနံ့မပြယ်နိုင်။

၁၁၅:၁–၂။ ဣသရေလလူမျိုး၏ ကံကြမ္မာင်္ဂြိုလ်စီးသည်မှာ ကြာပြီ။ အခြားသူများက “ဘယ်မှာလဲ မင်းတို့ဘုရားဟု မေးငေါ့နောက်ပြောင်ကြသည်။ ဘုရားသခင်က စွန့်ခွာသွားသောကြောင့် နှစ်ပေါင်း (၇၀)လုံး လုံး သူတပါးလက်သို့ ကျေးကျွန်ဘဝရောက်ခဲ့သည်။ တမျိုးသားလုံး ကျွန်စော်နံကုန်ပြီ။ ယခုရော ထိုသို့ ဆိုနိုင်ကြပါသေးလား။ သရော်လှောင်ပြောင်နိုင်ပါသလား။ ရေငုံနှုတ်ပိတ်ကုန်ပြီမဟုတ်လား။ ဘုရားသခင်၏ နာမတော်သည် ဘုန်းကြီးပါစေသား။

၁၁၅:၃။ စကားလုံးအသုံးအနှုန်း ပြောင်းလဲသွားသည်ကို သတိပြုပါ။ တကမ္ဘာလုံးနှင့်ဆိုင်သော ဘုရားသခင်ဖြစ်သည်။ “ငါတို့ဘုရားသခင်သည် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ရှိတော်မူ၏“ဟုဆိုသည်။ အလိုတော်ရှိ သမျှအတိုင်းလည်း ပြုတော်မူသည်။ ဘုရားသခင်သည် စကြာ၀ဋ္ဌာထက်မြင့်မားသည်ဟု ဆိုလိုသည်။ လူ့အရေးရာ၊ လူ့အတွေးအထင်ထက်မြင့်သည်။ အချုပ်အခြာ အာဏာပိုင်ရှင်ဖြစ်သောကြောင့် အလိုတော် ရှိသည်အတိုင်း အရာခပ်သိမ်းကို ပြုလုပ်နိုင်သည်။ ပြုတော်မူသမျှသည် ကောင်းမွန်၍ ပညာသားပါရှိသည်။

၁၁၅:၄–၇။ ယုဒလူများသည် ဘုရားရှင်ကို ပစ်ပယ်၍ ရုပ်တုဘုရားတု ကိုးကွယ်သွားကြသောကြောင့် ဘုရားသခင်က ဗာဗုလုန်ပြည်သို့ ကျွန်ခံစေသည်။ ယခုအခါတွင်မူ လူ့လက်လုပ်ဘုရားတုများကိုးကွယ်ရခြင်း ၏ အကျိုးသိသွားကြပြီ။ ရုပ်တုကိုးကွယ်ခြင်းကြောင့် ဘ၀ပျက်ခဲ့ကြသည်။

ရုပ်တုဆိုသည်မှာ ရွေငွေများဖြင့်လုပ်၍ စျေးထဲ၌ပြုလုပ်၍ စျေးထဲ၌ ရောင်းချသော အရုပ်များ ဖြစ်သည်။ လူ့လက်လုပ် ကစားစရာဖြစ်သည်။ အနေကဇာတင်လျှင် ဘုရားဖြစ်သွားသည်ဟု ထင်မှား ကြသည်။ လူ့အတွေးအထင်တည်း။ မိမိလုပ်သည့်ဘုရားကို မိမိပြန်လည်ဦးချကြသည်။ ထိုရုပ်တု ဘုရားတု တို့သည် ပါးစပ်ရှိသော်လည်း တရာမဟောနိုင်။ ရှေ့ရေးလည်းမပြောနိုင်။ မျက်စိရှိကြသော်လည်း လူများကို လည်း မမြင်နိုင်။ နားရွက်ရှိကြသော်လည်း ပရိသတ်တို့၏ဆုတောင်းသံကို မကြားနိုင်။ နှာခေါင်းရှိသော်လည်း ယဇ်ပူဇော်လာကြသော အမွှေးတိုင်ရနံ့ကို မရှူနိုင်။ လက်ရှိကြသော်လည်း မလှုပ်ရှားနိုင်။ ခြေထောက် ရှိသော်လည်း မသွားလာတတ်။ လည်ချောင်းရှိသော်လည်း အသက်မရှူတတ်။

၁၁၅:၈။ ထိုရုပ်တုဘုရားတုကို ပြုလုပ်သူနှင့်ကိုးကွယ်သူ သည်ဘဝတူကြသည်။ ဝိညာဉ်ရေးရာ နယ်ပယ်တွင် မိမိတို့စိတ်ဆန္ဒဦးစားပေးခြင်းသည် ကိုးကွယ်ခြင်းဖြစ်သည်။ စိတ်သဘောထားသည်လည်း ထိုရုပ်တုနောက်သို့ ပါသွားသည်။ ထို့ကြောင့် ရုပ်တုဘုရားတုကိုးကွယ်သူများသည် စိတ်ထားမသန့်ရှင်း။ သိမ်ငယ်သည်။ အပေးအယူမမျှတ။

၁၁၅:၉။ ယေဟောဝါဘုရားတပါးတည်းသာလျှင်ကိုးကွယ်ထိုက်သည်။ သို့ဖြင့် တေးဆရာက ဣသရေလတမျိုးသားလုံးအား ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းကိုးကွယ်ကြဖို့ဖိတ်ခေါ်သည်။ ကိုယ်တော်သည် မိမိလူတို့ကို မစသောသူနှင့် ကွယ်ကာသောသူဖြစ်ကြောင်း သံပြိုင်ဟစ်ကြွေးသီဆိုကြမည်။

၁၁၅:၁၀–၁၁။ အာရုန်၏မိသားစုကို ချီးမြှောက်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မျိုးနွယ် ချီးမြှင့် ထားသောကြောင့် ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းခိုင်းသည်။ တဖန်သံပြိုင်သီဆို ကြသည်။ ယေဟောဝါဘုရားသည် ကူမသူနှင့်အကွယ်အကာဖြစ်ကြောင်း ကြားသိစေသည်။ တတိယအသုတ်တွင် ဘုရားသခင်ကို ချစ်ကြောက် ရိုသေသူများအားလုံးကို ဖိတ်ခေါ်သည်။ တပါးအမျိုးသားများလည်း ပါဝင်သည်။ တပါးအမျိုးသား များကလည်း ဘုရားသခင်သည် ကူညီမစသူနှင့် ဒိုင်းလွှားဖြစ်ကြောင်း သိရှိ၀န်ခံကြရသည်။

၁၁၅:၁၂–၁၅။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များက တေးထပ်ဆိုကြသည်။ တိုင်းနိုင်ငံသားများကို မစ၍ ရှေ့ရေး ပြင်ဆင်ပေးသူသည် တဆူတည်းသော ထိုဘုရားရှင်ဖြစ်သည်။ လူများကို ကောင်းချီးပေးတော်မူသည်ဟု ဖွဲ့ဆိုကြသည်။ လူထုပရိတ်သတ်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်၊ ယုံကြည်ကိုးကွယ် သူများ၊ အလွှာစုံ၊ အဆင့်အတန်း ပေါင်းစုံ၊ အသက်အရွယ်အမျိုးမျိုး ပါဝင်ကြသည်။ ဘုရားသခင်က သူ့လူများအား ကောင်းချီးပေးသည့် အကြောင်း၊ သားစဉ်မြေးဆက် တိုးပွားချမ်းသာရမည့်အကြောင်း၊ အထူးသဖြင့် ကြီးပွားတိုးတက်မည့် အကြောင်း ဆုမွန်ကောင်းတောင်းကြသည်။ ဝိညာဉ်ရေးရာနှင့် လောကရုပ်ဝတ္တု ချမ်းသာဖို့ နှစ်ခုစလုံး ဆုတောင်းကြသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီး ဖန်ဆင်းရှင်သခင်ကို ချီးမွမ်း ကိုးကွယ်ကြသည်။

၁၁၅:၁၆။ ဘုရားသခင်က ကိုယ်တော်စံမြန်းဘို့ ကောင်းကင်ဘုံဖန်ဆင်း၍ ပုထုဇဉ်လူသားများ နေထိုင်ဖို့ ကမ္ဘာမြေဖန်ဆင်းထားပါသည်။ သို့မှသာလျှင် ကိုယ်တော်ကိုကိုးကွယ်၍ အမှုတော် ပါဝင် နိုင်ကြပေမည်။

၁၁၅:၁၇–၁၈။ အပိုဒ်ငယ် ၁၇တွင် ဓမ္မဟောင်း သန့်ရှင်းသူများ၏အမြင် ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်စေသည်။ လူသည် သေလွန်လျှင် ဘုရားသခင်ကို မချီးမွမ်းနိုင်ဟုဆိုသည်။ လူသည် သေလွန်လျှင် မြေမှုန့်ကျောက်ခဲဘ၀ သို့ ရောက်သည်။ စကားမပြောနိုင်။ ဓမ္မသစ်ကာလတွင် ယုံကြည်သူသည် ကွယ်လွန်သည်နှင့်တပြိုင်နက် သူ့ဝိညာဉ်သည် ဂူထဲတွင် ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သော်လည်း စိတ်ဝိညာဉ်သည် သခင်ဘုရားထံသို့ ရောက်ရှိ သွား၍ ရှိခိုးကိုးကွယ်နေသည်။ တခုတူညီသည်မှာ လူသည် အသက်ရှိနေစဉ် ဘုရားသခင်ကို အားရပါးရ ချီးမွမ်းကိုး ကွယ်ရသည်။ ထိုသည်ပင်လျှင် ဆာလံကျမ်း၏ရွှေကျမ်းချက်ဖြစ်သည်။

ငါတို့မူကား ထာ၀ရဘုရားကိုယနေ့မှစ၍

 အစဉ်အဆက် ကောင်းချီးပေးကြလေအံ့။

ဟာလေလုယာ။