၆။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းထုံးနည်းနာ (အခန်း၁၇)

၁၇:၁–၉ ကျမ်းစာပညာရှင်များက အပိုဒ်ငယ် ၁-၉ကို အမျိုးမျိုးရှုမြင်ကြသည်။ (၁)တဲတော်ရှေ့တွင် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းမှ လွဲ၍ မည်သည့်တိရစ္ဆာန်မှ မသတ်ရ။ (၂)ယဇ်ပူဇော်ရသော သတ္တဝါများကို ယဇ်ပူဇော်ရာတဲတော်ရှေ့မှ လွဲ၍ အခြားသောနေရာများတွင်မသတ်ရ။ (၃) ဣသရေလများ ကန္တာရတောမှာ ချီတက်နေစဉ်ယဇ်ပူဇော်ခြင်းမှလွဲ၍ တိရစ္ဆာန်သတ်ဖြတ်စားသောက်ခြင်း မပြုရ။ သို့သော် ကတိတော်မြေ ရောက်လျှင်ဤပညတ်ချက်ပြောင်းလဲသည် (တရား ၁၂:၁၅)။ Morgan က ဤသို့ရှင်းပြသည်။

ဟေဗြဲ ဝေါဟာရကို Satyr ပြန်ဆိုကြရာတွင် (KJV ကျမ်းမူတွင် မကောင်းဆိုးဝါး၊ ASV ကျမ်းမူတွင် ဆိတ်ဝိညာဉ်)ဟု ဆိုကြသည်။ တိုက်ရိုက်ပြန်ဆိုလျှင် အမွှေးထူသောသတ္တဝါဟု အနက်ရသည်။

American Version.

ဟေရှာ ၁၃:၂၁ နှင့် ၂၄:၁၄ ၌တောဆိတ်ဟုပြန်ဆိုသည်။ Satyr သည်ဆိတ်တစ်ပိုင်းလူတစ်ပိုင်း၊ နတ်ဖြစ်သည်။ အဲဂုတ္တု ယဉ်ကျေးမှုတွင် ထိုဆိတ်–လူကို Pan ဟုခေါ်၍ ကိုးကွယ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် အဲဂုတ္တုပြည်သားများ ကိုးကွယ်ရသော ရုပ်တုဆင်းတု ဘုရားတုဟု မှတ်ယူနိုင်သည်။၂၁

၁၇:၁၀–၁၄ ယဇ်ကောင်အသွေးကို မစားသောက်ရ။ အသွေးသည် အပြစ်ဖြေရာဖြစ်သည်။ စားစရာမဟုတ်ပါ။ “ကိုယ်ခန္ဓာ၏အသက်သည် အသွေး၌တည်သည်” (ငယ်၁၁)။ အပြစ်ဖြေခြင်းသည် အသက်ဆက်လက်ရှင်သန်ဖို့ဖြစ်သည်။ အပြစ်၏ အဖိုးအခသည် သေခြင်း၌ တည်သောကြောင်း “အသွေးအားဖြင့်သာလျှင် အဖိုးအခပေးဆပ်နိုင်သည်။” “အသွေးစီးခြင်းမရှိလျှင် အပြစ်ခွင့်လွှတ်ခြင်းမရှိ။ အသွေးဖြင့် အပြစ်၏ အဖိုးအခပေးဆပ်ပြီး ဖြစ်သောကြောင့် အပြစ်ထပ်မံခွင့်လွှတ်စရာမလို။ သို့သော် ကြာလာသောအခါ တိရစ္ဆာန်အသွေးကို သွန်ခြင်းအကျင့် ကူးပြောင်းလာသည်။ အပိုဒ်ငယ် ၁၁သည် ဝတ်ပြုရာကျမ်း၏ အရေးကြီးသော ကျမ်းချက်တစ်ပုဒ်ဖြစ်သည်။ တိရစ္ဆာန်သတ်ဖြတ်ချက်ကို တိရစ္ဆာန်၏ အသွေးကို ချက်ချင်းစီးကျသွန်ပစ်ရသည်။ ထိုသို့ အသွေးသုတ်ခြင်းမရှိသောတိရစ္ဆာန် အသေကောင်များသည် မစင်ကြယ်။ အသွေးသွန်းခြင်းမရှိသော တိရစ္ဆာန်တိုင်း မစင်ကြယ်သဖြင့် မစားရ။

၁၇:၁၅–၁၆ ထို့ကြောင့် အသွေးသွန်းခြင်းရှိမရှိ သေချာမသိသောအသားကို မစားရဟု တားမြစ်ထားသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် စင်ကြယ်သော အသားကိုသာ စားသုံးသင့်သည်။ အကယ်၍ ဤထုံးနည်းနာကို လိုက်နာကျင့်သုံးခြင်း မရှိလျှင် အရေးယူအပြစ်ပေးခြင်း ခံရသည်။